Μάτια μου, ο κόσμος όπου ζεις βαρέθηκε να ρίχνει τα χαρτιά για να καταλάβει τι ζητάς.
Του είναι δύσκολο να μυρίζει τα νύχια του κάθε τρεις και λίγο για τα θέλω σου, που δεν αντέχει και δε γουστάρει να ακολουθήσει.
Δε σε λες και εύκολο άνθρωπο, το αντίθετο θα έλεγα.
Όταν δοκιμάζεις τις αντοχές τους, κλείνουν μάτια και αυτιά για να σε αποφύγουν.
Ο κόσμος, αν δεν κατάλαβες καλά, έπαψε να γυρίζει γύρω από εσένα.
Άλλαξε, γιατί ξαφνικά μια μέρα θα σου λείψουν οι αγκαλιές τους και θα σου κουνήσουν το μαντήλι.
Θα σταματήσουν να καταπίνουν τα καπρίτσια σου και μην τον είδατε τον Παναγή.
Τα ελαττώματά σου θα βγουν στην επιφάνεια και στο τέλος θα κλαις.
Σταμάτα να τρώγεσαι με τα ρούχα σου και δώσε χώρο στους άλλους να σε πλησιάσουν.
Αγάπησε και δώσε βήμα σε εκείνους που επέλεξαν να σε αγαπούν και να είναι δίπλα σου.
Σύντομα θα συνειδητοποίησεις πόσα έχανες τόσο καιρό και το κακό είναι πως ο χρόνος δεν γυρίσει πίσω για να αλλάξεις τα λάθη που έκανες.
Ιωάννα Δαμηλάτη
Έχω γεννηθεί στην Νίκαια και έχω καταγωγή από την Μυτιλήνη.
Είμαι παντρεμένη και έχω έναν γιό.
Πάντα ήμουν ένα δραστήριο άτομο γεμάτο ανησυχίες.
Ότι και να έκανα για να γεμίζω τα κενά μου πάντα κάτι εξακολουθούσε να μου λείπει.
Αυτό το κάτι μεγάλωνε ώσπου άρχισα από το πουθενά να γράψω.
Ένα ξημέρωμα που έγραψα τους πρώτους μου στίχους σαν κάτι να άλλαξε μέσα μου.
Κάθε μέρα έγραφα στίχους.
Αλλά πάλι κάτι μου έλειπε.
Κρυφός μου πόθος ήταν να γράψω ένα βιβλίο.
Ήθελα να δω αν μπορώ να το κάνω, ξέροντας τις δυσκολίες που θα αντιμετώπιζα.
Ήθελα να ρισκάρω και το τόλμησα.
Αυτό τώρα που γεμίζει την ψυχή μου είναι οι λέξεις.
Με αυτές τώρα ντύνω τους ήρωες των βιβλίων μου
