Τα σύμπαντα και τα αστέρια,
σε πήραν από τα χέρια μου.
Έπεφτε η αυλαία μας,
κι ό,τι ήταν δεδομένο,
το αγκάλιασε η νύχτα.
Έπλεκε η Κλωθώ,
παρόν – απόν και ξένο.
Η Λάχεσις μάς όριζε σκηνές ερωτικές.
Ερχόταν, όμως, η Άτροπος, η σκύλα,
μας έκοβε το νήμα,
λίγο πριν ενωθούν τα χείλη μας.
Ιωάννης Χρυσόστομος Παπουδάρης
