Ψυχής αποτυπώματα

Η εικόνα ενός παιδιού να κλαίει είναι γνώριμη και συνήθως εμφανείς οι λόγοι! Σπαράζει και η Παναγιά όμως με την εικόνα ενός παιδιού, όταν δακρύζει η ψυχή του και όχι τα μάτια του! Όταν προσπαθεί να παρηγορήσει τη μητέρα του ή να τη βγάλει από την απόγνωση που έχει βυθιστεί. Όταν της δανείζει τη μικρή του δύναμη, για να γεμίσει την ψυχή της, να αντέξει το Γολγοθά της, να ξεχάσει την αιτία του αδιεξόδου, αν και δεν κατανοεί ακριβώς ποια είναι. Όταν προσπαθεί να την κάνει να χαμογελάσει πάλι, γιατί από τα λαμπερά της μάτια, από το χαμόγελό της αντλεί την ασφάλεια και την αισιοδοξία για την πορεία του!

 

Ίσως να προκαλεί επιπόλαιο θαυμασμό η στάση του παιδιού, η τρυφερότητά του, το ενδιαφέρον του, αλλά έτσι εκφράζει τη δική του απόγνωση και η στιγμή δεν αποτυπώνεται καθόλου επιπόλαια στον ψυχισμό του. Δεν αποσβαίνονται με την ενηλικίωση  τα τραύματα της ψυχής, ούτε αυτοεκτίμηση και  φωτεινά όνειρα γεννιούνται ανεπηρέαστα. Αν αυτό το παιδί δεν οδηγηθεί σε υπόγειες  διαδρομές… μια τάση για δικαίωση και εξιλέωση… με όποιον τρόπο του προσφερθεί… θα την αναζητήσει…και τότε θα εμφανιστούμε ως αυστηροί κριτές…

 

Σίγουρα η απόγνωση της μητέρας δεν ήταν επιλογή της και ούτε αποκλειστικά υπεύθυνη η ίδια. Ανθρώπινη αναλγησία της περιόρισε τον ορίζοντα.  Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που η δύναμη το νου εγκαταλείπει την ψυχή και η πραγματικότητα δεν αντέχεται… Επιβάλλεται όμως ο γονιός να αποτελεί απάγκιο ασφαλές για τον ψυχισμό του παιδιού, κυματοθραύστης της κοινωνικής αδικίας να γίνει, όσο και αν πονά, η λέξη απόγνωση  άγνωστη να μείνει, με χαμόγελο να αντικατασταθεί ακόμα και η αφαίρεση της αξιοπρέπειας, για να μην τσαλακωθεί  του παιδιού ο ψυχισμός, αναλαμβάνοντας ρόλο κηδεμόνα του γονιού του. 

 

Άδικη, ανεύθυνη η κοινωνία μας, αλλά πρέπει να ανησυχήσουμε διπλά, όταν η  αδικία, η  ανευθυνότητα, τα λάθη των πράξεών μας, έχουν τελικούς αποδέκτες τα παιδιά! Μπροστά μας θα βρεθούν τα θύματα των πράξεών μας, δικαίωση- εκδίκηση θα αναζητήσουν για να καταλαγιάσει το θυμικό τους. Μην αναρωτιόμαστε λοιπόν για ό,τι μας συμβαίνει!  Ο καθένας ας απολογηθεί τουλάχιστον στην συνείδησή του!