Η αγάπη χτίζεται στην καθημερινότητα
Περίεργο και δυσεύρετο το ρήμα “αγαπάω” στις μέρες μας.
Και κυρίως όταν είναι ασυναίρετο ακούγεται και είναι διαφορετικό, πιο ώριμο, πιο σίγουρο, πιο αληθινό.
Συνθήκες πρωτόγνωρα αληθινές και στους χαλεπούς καιρούς που διανύουμε σπανίζουν δυστυχώς.
Οι περισσότεροι έχουν χάσει την επιθυμία τους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν.
Για αυτό συχνά συναντώ τον τελευταίο καιρό αγάπες με κανόνες, όρους, άγραφους νόμους και σε όλα αυτά έρχονται να προστεθούν οι βασικές αρχές που καθορίζουν τον τρόπο με τον όποιο οι δύο άνθρωποι θα αγαπιούνται και θα συνεχίζουν.
Όλοι αυτοί που θέτουν τα παραπάνω, προσδοκούν καθημερινά ανταλλάγματα από το σύντροφό τους, νιώθουν ότι επειδή τον αγαπούν ή νομίζουν ότι τον αγαπούν, πρέπει ο άλλος που είναι απέναντί τους να είναι μόνιμα υποχρεωμένος.
Ξεκάθαρα, μέσα από όλη αυτή την ιστορία, σε αυτό το άνευρο και χλιαρό love story που εξελίσσεται μεταξύ τους το δόσιμο του καθενός θα εξαρτηθεί από την είσπραξη.
Και δεν εννοώ αποκλειστικά των χρημάτων, μιλάω γενικά.
Και ναι, εκεί ξεκινάει ο καθείς από αυτούς να είναι εξαιρετικά επιφυλακτικός και περιορίζει την αγάπη που δίνει.
Κοινώς, βάζει αισθητήρα αγάπης και όπου αρχίζει να χτυπάει σταματάει και παίρνει τις αποστάσεις ασφαλείας.
Κλείνεται καλά στο καβούκι του και μπαίνει στη διαδικασία άμυνας, αυτό αγάπη δεν το λες.
Ο φόβος και η ανασφάλεια που κουβαλούν μέσα τους, τους αναγκάζει να ζουν ψεύτικες αγάπες και δεν αφήνουν να ανθίσουν μέσα τους τα πραγματικά συναισθήματα αγάπης.
Εμένα δε μου αρέσουν αυτές οι σχέσεις, μου αρέσουν οι άλλες, οι λιγοστές, οι περίεργα αληθινές, εκείνες που ζουν κάθε στιγμή, που τα συναισθήματα μπλέκονται γύρω τους και χάνεσαι όμορφα.
Εκείνες οι σχέσεις που αδυνατείς να περιγράψεις με λέξεις, γιατί πολύ απλά εκεί λέξεις δε χωρούν.
Εκείνες οι σχέσεις που κλείνεις τα μάτια σου και ονειρεύεσαι, που μπλέκονται τα χέρια μεταξύ τους, που τα χαμόγελα ξεχειλίζουν, που μαστουρώνεις από αγάπη.
Μου αρέσουν εκείνες οι σχέσεις που ο σύντροφός σου γίνεται δύναμη και αδυναμία ταυτόχρονα.
Που μπορείς να τσαλακωθείς και να μην μπαίνουν στο μυαλό σου ανόητες σκέψεις.
Εκεί που ηρεμεί η ψυχή σου, που ξεκουράζεται η ύπαρξή σου, που καληνυχτίζεις τις άμυνές σου και σπας κανόνες και όρια.
Εκεί που γίνονται λάθη, εκεί που συγχωρούνται λάθη και προχωράτε σε κοινούς δρόμους και διαδρομές.
Εκεί που τα “σε αγαπάω” δεν είναι ανιαρή καθημερινότητα, αλλά μετατρέπεται σε νόημα της κάθε μέρας.
Εκεί που οι σιωπές γίνονται άμεσα αντιληπτές και δεν παρεξηγούνται καθόλου.
Εκεί που καταλαβαίνεις ότι το πολυτιμότερο πράγμα είναι το μαζί.
Εκεί που οι μέρες κυλούν με πραγματική αγάπη και με σεβασμό στις ανάγκες του άλλου.
Εκεί που η αγάπη δεν κοιμάται ποτέ και η κάθε μέρα έχει ένα διδακτικό μήνυμα.
Εκεί που αγαπάς, εκεί που νοιάζεσαι.
Εκεί που η αγάπη έχει νόημα, εκεί να πηγαίνεις.
Τα άλλα να τα αποφεύγεις.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
