Είσαι η αγκαλιά μου!

Γράφτηκαν πολλές σελίδες για την αγκαλιά. Άφησέ με, να σου περιγράψω εγώ τι νιώθω για την αγκαλιά σου. Εκείνη που καρτερώ να έρθει. Θέλω να έρχεσαι να με αγκαλιάζεις όταν δε σ’ το ζητώ. Να μη μου λείπει τόσο όταν τη χρειάζομαι. Να κλείνω τα μάτια μου και να νιώθω τα χέρια σου γύρω από τη μέση μου να με σφίγγεις. Να ακούω την καρδιά σου να μου λέει “ηρέμησε. Δε θα σε πειράξει κανείς, είμαι εδώ τώρα. Ξέρω, ήσουν δυνατή για πολύ καιρό, ξέρω έφτασες μέχρι εδώ μόνη σου”.

Να συγχρονίζονται οι αναπνοές μας και να ηρεμούμε από την ένταση της μέρας. Να φοράμε τα ακουστικά στα αυτιά και να ακούμε τα ίδια τραγούδια ξανά και ξανά. Κοιτώντας τα πεφταστέρια, να με κρατάς στα δύο σου χέρια. Να νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτή τη μικρή στιγμή. Να αγναντεύουμε την ανατολή στο πέλαγος, εσύ να κλέβεις μια ρουφηξιά από τον καφέ μου και να μη σου αρέσει γιατί ήταν πικρός.

Να με αγκαλιάζεις, να είναι ο κόσμος λιγάκι πιο όμορφος, πιο διαφορετικός. Να με έχεις “αποθηκεύσει”, σαν επαφή στο κινητό σου “η αγκαλιά μου” . Να χαμογελάς κάθε φορά που το βλέπεις. Να μου ζητάς επίμονα να κάνω το ίδιο και να σε υπακούω. Είσαι η αγκαλιά μου και θα είσαι για εκείνο το “για πάντα” που μπορεί να κρατήσει στον εφήμερο κόσμο του σήμερα.