Όλοι μας είμαστε ένοχοι!
Για όλα εκείνα που τάξαμε, μα δεν τηρήσαμε το λόγο μας και δεν τα κάναμε ποτέ.
Για όσα ξεστομίσαμε εν βρασμώ ή δίχως να τα πολυσκεφτούμε και κάποιους πληγώσαμε ή αδικήσαμε.
Γι’ αυτούς που ουσιαστικά δεν καταφέραμε ποτέ να τους συγχωρέσουμε κι ας το παίζουμε άνθρωποι καλοί, γεμάτοι κατανόηση και ενσυναίσθηση.
Για εκείνους που απορρίψαμε γιατί τους νιώσαμε “λίγους” για εμάς, ενώ πονέσαμε και θυμώσαμε με αυτούς που απέρριψαν εμάς.
Για όλες τις φορές που βάλαμε τον εαυτό μας και τη βολή μας πάνω πάνω και σκεπάσαμε τη φωνή μέσα μας που μας έλεγε ότι ίσως κάποιος μας χρειάζεται.
Για όσους βιαστήκαμε να κρίνουμε, να κατακρίνουμε και ενίοτε να χλευάσουμε.
Για τα λάθη που κάναμε και δεν παραδεχτήκαμε ποτέ, ούτε καν στον ίδιο μας τον εαυτό.
Για τα ψέμματα που “χρειάστηκε” να πούμε και τα βαφτίσαμε “αναγκαστικά”.
Για τις συγγνώμες που δε ζητήσαμε.
Για τους φίλους που προδώσαμε ή αφήσαμε τη ζωή να μας απομακρύνει.
Για τα “σ’ αγαπώ” που βιαστήκαμε να προφέρουμε.
Για τα “σ’ αγαπώ” που δεν είπαμε εκεί που έπρεπε και όταν έπρεπε να το κάνουμε.
Για όσες φορές επιτρέψαμε στον υπερφίαλο εγωισμό μας να μιλήσει και να πράξει – παραμερίζοντας την ψυχή μας, την ανθρωπιά μας, τα πραγματικά “θέλω” μας…
… κρινόμαστε ΕΝΟΧΟΙ!
Όλοι μας!
Ας μη γελιόμαστε.
********************
Ωραία όλα αυτά που γράφουμε – καλή ώρα όπως εγώ τώρα. Ωραίες οι ρήσεις και οι φιλοσοφίες που ποστάρουμε και δείχνουμε ότι αυτά πρεσβεύουμε.
Αλλά κάθε τόσο καλό είναι να κάνουμε και λίγη αυτοκριτική,
κοιτάζοντάς μας κατάματα στον καθρέφτη μας.
Ουδείς αναμάρτητος, παιδιά,
ουδείς αλάνθαστος,
ουδείς αναντικατάστατος,
ουδείς άμοιρος ευθυνών…
Κατερίνα Καραμπάρη Πανταλέων
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
