Θα έρθει κάποτε στη ζωή σου ένας άνθρωπος που θα σου μάθει πώς είναι να αγαπάς με την καρδιά σου.
Φρόντισε αυτόν τον άνθρωπο να μην τον πληγώσεις ποτέ.
Δε θα έρθει κοντά σου γιατί δεν έχει πού αλλού να πάει, αλλά γιατί βρήκε σε σένα αυτό που πάντα έψαχνε.
Θα έρθει ένα πρωινό, έχοντας στα χείλη του το πιο όμορφο χαμόγελο, να σου πει μια καλημέρα.
Θα σου τηλεφωνεί τα βράδια που θα είναι μακριά σου και θα σου λέει καληνύχτα λίγο πριν κοιμηθείς.
Αυτόν, που λες, τον άνθρωπο, πρόσεχε μην τον απογοητεύσεις.
Δεν είναι ότι έχει άπλετο χρόνο στη ζωή του και δεν ξέρει πώς να καλύψει τα κενά του, μα είναι που σε θεωρεί προτεραιότητά του.
Έρχεται κοντά σου γιατί σ’ αγαπάει.
Γιατί σε νοιάζεται.
Εσύ το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να του προσφέρεις τα ίδια συναισθήματα.
Γιατί σπάνια πια, οι τόσο μπερδεμένοι δρόμοι φέρνουν κοντά δύο ανθρώπους που για έναν υπέροχο λόγο γεννήθηκαν για να συναντηθούν σε μια διασταύρωση. Σε μία διασταύρωση που θα φέρει στις ζωές τους κάτι κοινό.
Την πορεία που θα περπατήσουν.
Την κοινή πορεία που θα πλέξουν τα δάχτυλα των χεριών τους και θα τη βαδίσουν μαζί.
Πολύτιμο δεν είναι το χρυσάφι, αλλά να βρεις εκείνον τον άνθρωπο που θα σ’ αγαπήσει όσο θα τον αγαπάς κι εσύ.
Πολύτιμη είναι η αμοιβαία αγάπη.
Αν βρεθεί λοιπόν στο δρόμο σου αυτός ο ξεχωριστός άνθρωπος… άνοιξε την αγκαλιά σου και χάρισε του όλο σου το είναι.
Γουργιώτη Π. Εύη Ευδοξία
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι’ αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
