Δε θέλω να τους ξεχάσω, θέλω να τους θυμάμαι όλους έναν προς έναν. Οι μνήμες μου πάντα βοηθούσαν την ψυχή μου και ας υπέφερα φρικτά κάποιες στιγμές. Άλλωστε η μεγαλύτερη τιμωρία τους, θα είναι η μνήμη μου. Μέτα όμως το πεδίο ήταν καθαρό και το μυαλό μου ξεκάθαρο στα θέλω του.
Είναι επιλογή μου, να καυτηριάζω τις πληγές μου, θέλω να τις βλέπω μετά να επουλώνονται και να τους κάνω εικόνα μπροστά μου όλους αυτούς που με πόνεσαν και ας παρακαλάνε όλοι να ξεχάσουν όσους τους έκαναν να υποφέρουν.
Δε θέλω να τους απαρνηθώ τους εχθρούς μου, θέλω να τους ξέρω, να τους χαρακτηρίσω, να τους κατηγοριοποιήσω και στη συνέχεια από τις πληγές μου θα έχουν μείνει μόνο τα σημάδια μου, θα τα κοιτάω με θάρρος και θα επανέλθω δείχνοντάς τους τα σημάδια που αντιστοιχεί στον καθέναν τους.
Και αν όλο αυτό σε κάποιους φαντάζει παράλογο και αλλοπρόσαλλο, θα πω, πως μόνο όταν αποδεχτείς και επουλώσεις τις πληγές σου θα προχωρήσεις μπροστά. Οι εχθροί σου τότε θα έχουν ονοματεπώνυμο, θα τους ξέρεις, θα τους έχεις αναγνωρίσει. Δε θα τους φοβάμαι καθόλου γιατί θα τους ξέρω και πλέον θα μπορώ να τους αντιμετωπίσω και να τους επιστρέψω τη σκληρότητα που μου πρόσφεραν.
Οι άλλοι είναι οι επικίνδυνοι, οι δήθεν φίλοι, που σ’ το παίζουν αδέλφια και οικογένεια, αλλά στην πρώτη σου τρικυμία φεύγουν, εξαφανίζονται από προσώπου γης. Και εκεί αλλάζει η θεωρία σου περί δικών σου ανθρώπων, άλλους περίμενες και τελικά άλλοι εμφανίστηκαν.
Αυτοί όλοι στέκουν απέναντί σου και κατά βάθος υπολογίζουν και θέλουν να μην τα καταφέρεις χωρίς αυτούς, λειτουργούν σαν δεκανίκια υποστήριξης, κάπως έτσι νιώθουν και αυτοί σπουδαίοι, αλλά δεν είναι. Και κάπου εκεί όλα ξεκαθαρίζουν και ξεκινάς το μέτρημα, αυτούς που υπολόγιζαν στην αποτυχία σου και αυτούς που επιθυμούσαν να πετύχεις. Όλοι ξεγυμνώνονται.
Και τότε είναι που τα πάντα τα βρίσκεις μπροστά σου, παίρνεις απαντήσεις σε ερωτήματα που είτε είχες, είτε δεν είχες. Εκεί είναι που ξεκινούν οι ιδανικές συνθήκες για να υλοποιήσεις ό,τι σχεδίασες με όσους απέμειναν δίπλα σου.
Ξεκινούν οι δικές σου μεγάλες στιγμές και μπροστά σου απλώνεται ένας κόσμος που σε περιμένει να τον κατακτήσεις. Προχώρα και μη γυρίσεις πίσω το κεφάλι σου να δεις τι απέμεινε, ό,τι άξιζε έχει ήδη διασωθεί και θα το βρεις δίπλα σου.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
