Σακατεμένες ψυχές συμβιβασμένες με το άδικο
Ψυχές σακατεμένες, μόνιμα συμβιβασμένες με το άδικο.
Άνθρωποι-καράβια που ποτέ τους δεν κατάφεραν να βρουν λιμάνια γεμάτα ασφάλεια για να ρίξουν την άγκυρά τους και να ξαποστάσουν από τις αντάρες της ζωής τους.
Εγκλωβισμένες καρδίες στο βωμό του συμφέροντος που απαρνήθηκαν και απομακρύνθηκαν από τον πόθο, τον έρωτα, την αγάπη, την πραγματικότητα και κυρίως την ανθρωπιά.
Ξεπουλήθηκαν για μερικά ψεύτικα αργύρια παροδικής καλοπέρασης και μετά αναρωτιούνται γιατί παραγκωνίστηκαν σε αυτούς τους παράξενους καιρούς, τους δύσκολα κατανοητούς.
Ψυχές κουρασμένες, καταρρακωμένες και πικρόχολες.
Η δυστυχία της καλοπέρασης πάντα σκληραίνει την καρδιά, σε απομακρύνει από την ηρεμία της ψυχής, σε κάνει να ξεμακραίνεις χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι από τους ανθρώπους.
Σε αναγκάζει και σε μαθαίνει ταυτόχρονα να πνίγεις πάντα τα συναισθήματά σου γιατί το συμφέρον σου είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα και το «θέλω» σου.
Συνηθίζουν όλοι αυτοί στο τέλος στην συναισθηματική κακοποίηση, γίνεται τρόπος ζωής, στο τέλος την αποζητούν κιόλας.
Είναι το τίμημα του συμφέροντος. Κάτι θυσιάζουν και κάτι κερδίζουν.
Θυσιάζουν τον εαυτό τους και κερδίζουν ύλη.
Ζουν σε παρηκμασμένους, φθηνούς προβολείς και προσπαθούν να στρέψουν την προσοχή προς το μέρος τους για να αποτινάξουν από πάνω τους τις βαριές σκιές που τους ακολουθούν.
Προσπαθούν να νιώσουν σημαντικοί και δεν είναι τίποτα απολύτως.
Έχουν κορμιά καμπουριασμένα, βηματίζουν αργά σε δρόμους επιφανειακά λαμπερούς, μα γνωρίζουν ότι στο τέλος τους περιμένει η κόλαση της επιλογής τους, που όσο και αν προσπαθούν να αποφύγουν θα πέσουν πάνω.
Χαλασμένες ψυχές, κατεστραμμένες καρδίες, που υποκριτικά χαμογελούν και έχουν βλέμματα βαριά και θολωμένα.
Επικρατούν δυσμενείς άνεμοι μέσα τους.
Δεν καταφέρνουν ποτέ να ησυχάσουν.
Δημιουργοί εσωτερικών και εξωτερικών ψευδαισθήσεων, όλα τα χτίζουν σε παλάτια πλαστικά και εύθραυστα.
Μα το να ευχηθώ για αυτούς… πραγματικά δεν ξέρω.
Να ελπίσουν σε ένα θαύμα.
Να βγουν από αυτή τη μαυρίλα που τους έχει σακατέψει κυριολεκτικά.
Μαρύσα Παππά
Γεννήθηκα στην Αθήνα με καταγωγή από τον νησί των Ιπποτών. Γράφω βιωματικά και παίρνοντας καθημερινές εικόνες από το περιβάλλον μου. Όλο αυτό το χρωστάω σε έναν άντρα μου με εμπνέει για όλα αυτά που κάνω. Στον άντρα της ζωής μου. Έχουμε κοινά όνειρα με στόχο να πραγματοποιηθούν. Διότι το «εμείς» και το «μαζί» είναι από τις πιο ισχυρές λέξεις που υπάρχουν. «Εμείς μαζί» λοιπόν μπορούμε τα πάντα, αρκεί να το θέλουμε. Καλά μας ταξίδια.
