Χώρος, χρόνος και άλλα σημαντικά της ηλικίας μου
Δεν έχω χώρο πιά για χάρες ούτε για να σκορπίζομαι. Δε θέλω να μου παραχωρεί κανένας τον αέρα του, θέλω το δικό μου αέρα να αναπνέω, όχι το δικό σου. Δε χρειάζομαι παρά μια γωνιά, δική μου, και έτσι σου χαρίζω τον υπόλοιπο κόσμο, μα σε τούτη τη γωνιά να χτυπήσεις για να μπεις.
Μη με ενοχλείς όταν δε θέλω να μιλήσω δε θα σου κάνω καμιά παραχώρηση, κουράστηκα να εξηγώ και να απολογούμαι.
Έπαψα να κυκλοφορώ με οδηγίες χρήσης μέσα στην τσάντα, φρόντισε να αντιλαμβάνεσαι, όπως έκανα εγώ, πάντα. Όπως εγώ κατανοούσα ακόμα και τον εχθρό μου, έτσι να κοπιάζεις, να πασχίζεις να καταλαβαίνεις και εσύ.
Δε θα σου αγοράσω λεξικό με την φωτογραφία μου δίπλα, γι’ αυτό αν θέλεις, βάλε λίγο το μυαλό σου να δουλέψει και να σκεφτείς γιατί κάνω κάτι, ή, γιατί δεν κάνω.
Είμαι ένας άνθρωπος που μισεί τη μετριότητα, μη με βάζεις να αναμετρηθώ με το λίγο σου, αν νομίζεις πως δεν αντέχεις τα δύσκολα, σου ανοίγω την πόρτα και σε φιλώ στο μάγουλο.
Μεγάλωσα για να κρατάω κακίες, μεγάλωσα για να παραδίδω ιδιαίτερα μαθήματα συμπεριφοράς, μεγάλωσα για να ψάχνω τον τρόπο που θα σου πω κάτι δίχως να σε πειράξει.
Μεγάλωσα.
Μόνο που μαζί μου δεν μεγάλωσε η υπομονή μου.
Συρρικνώθηκε.
© Μπέττυ Κούτσιου
“Χώρος, χρόνος και άλλα σημαντικά της ηλικίας μου. “
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
