Μια κουταλίτσα αμοιβή
Κάθε ξημέρωμα, σκέφτομαι πώς μοιάζει να είναι η ίδια η ελπίδα που ξημερώνει το φως της στον ορίζοντα εκείνες τις πρώτες πρωινές στιγμές. Ένα ξεκίνημα της ζωής που μου λέει: “Πάμε πάλι ακόμα μια φορά”.
Κάθε στιγμιότυπο που ζω λοιπόν, βλέποντας τις καινούργιες εικόνες να γεμίζουν τα μάτια μου, σκέφτομαι πως η ζωή μας στέλνει και μια αμοιβή για κάθε δυσκολία της, αλλά και για κάθε δικό μας λάθος. Για σκεφτείτε αλήθεια: Για κάθε δικό μας λάθος, η ζωή να μας αμείβει…
Έρχεται κοντά μας δηλαδή σαν δώρο για το μάθημα που πήραμε, σαν τη λιχουδιά που περιμέναμε μικρά παιδιά, το μικρό μας βραβείο κι ας κάναμε αταξίες! Το βάζο με το γλυκό πάντα είχε μέσα του μια κουταλίτσα με το περιεχόμενό της να μας γλυκαίνει τη μικρή μας καρδούλα…
Έμοιαζε, εκεί που ήταν τοποθετημένο και αδιάφορο για ό,τι γινόταν, πάντα στη γνωστή του θέση στο ντουλάπι, σαν παρηγοριά για όποια σκανταλιά είχαμε κάνει. Το κοιτούσαμε με την ελπίδα πως ίσως γλυτώσουμε το μάλωμα που ακολουθούσε την αταξία και γευτούμε το γλυκάκι, όμως κι αν δεν το γλυτώσουμε, τι έγινε; Το βάζο με το γλυκό ξέραμε που ήταν!
Κάθε εμπειρία αφήνει και μια ανάμνηση, κάθε λάθος ίσως και ένα μάθημα, όπως και κάθε επανάληψη αυτού του λάθους, που ίσως την προκαλούμε εμείς για να μάθουμε το μάθημα καλά. Αν παραπονεθούμε, τι έγινε; Σίγουρα το βάζο με το γλυκό μάς περιμένει κι αν δεν υπάρχει πια βάζο, τι γίνεται; Μπορεί καθώς μεγαλώσαμε να άλλαξαν και οι κανόνες της ζωής μας, άλλαξαν οι ευθύνες μας, άλλαξαν, βλέπεις, και τα γούστα μας…
Το «γλυκάκι» πια, να είναι κάτι διαφορετικό, όπως ένα δώρο στον εαυτό μας, ένα ταξίδι, ένα ρούχο που μας αρέσει, μια βόλτα στα μαγαζιά, μπορεί και ένα καινούργιο χτένισμα, γιατί όχι; Υπάρχουν σίγουρα πολλοί τρόποι να χαρίσουμε ένα δώρο στον εαυτό μας, το αξίζει φυσικά, αξίζει κάθε δώρο. Αξίζει κάθε προσπάθεια να τον ευχαριστήσουμε για ό,τι προσπαθεί να πετύχει, για ό,τι μαθαίνει ίσως με κόπο, αλλά και για όποιο λάθος έκανε, γιατί και το λάθος ακόμα στο «τέλος» με κάποιο τρόπο αποδεικνύεται «σωστό».
Όμορφα ξημερώνει πάντα, τελικά, η ζωή είναι απρόβλεπτη, γεμάτη ευκαιρίες και δώρα κάθε στιγμή. Δεν κατσουφιάζω, ξέρετε!
Αποφάσισα να τη γεύομαι τη ζωή, έτσι απλά, σαν ένα μικρό παιδί κάθε στιγμή. Κάθε εμπειρία να είναι σαν μια κουταλίτσα αμοιβή που θα πάρω από το βάζο που με περιμένει με το αγαπημένο μου γλυκάκι.
Και βέβαια, είναι πάντα εκεί στο ντουλάπι, στη μικρή γωνιά των αναμνήσεων της καρδιάς μου.
Μαριάνθη
Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...
