Σώσε τις λέξεις σου!
Σώσε τις λέξεις σου. Μην αναλώνεσαι σε άσκοπες συζητήσεις και φλύαρες αγορεύσεις. Κάθε φορά που βλέπεις τα επιχειρήματά σου να πέφτουν με δύναμη στον τοίχο, γκρέμισε τον τοίχο αυτό και φύγε. Έχεις ιδέα πόσες τοξίνες εκκρίνονται και τι χημικές αντιδράσεις προκαλούνται μέσα σου κάθε φορά που παλεύεις να συνεχίσεις μια κουβέντα που από την αρχή είχε έναν ακροατή; Κάθε φορά που αναγκάζεσαι να πεις το ίδιο πράγμα με διαφορετικό τρόπο υπερφορτώνεις τους εγκεφαλικούς σου νευρώνες και στερεύεις από οξυγόνο.
Σώσε το σάλιο σου. Σταμάτα να βροντοφωνάζεις «παρών» εκεί που η λογική απουσιάζει. Άσε τα μεγάλα στόματα να φουσκώνουν από έπαρση και να ξεφουσκώνουν από κατάπληξη. Γιατί όταν ο ναρκισσισμός και η τάση για ρητορεία υψώνουν τείχος στην επικοινωνία, δεν υπάρχει λόγος που να μπορεί να το υπερπηδήσει. Δεν έχει εφευρεθεί λέξη που να μπορεί να συντονίσει έναν πληγωμένο εγωισμό όταν η άρνηση της ευθύνης και η επιμονή για δικαιολόγηση είναι οι μόνες πληροφορίες που μπορεί να επεξεργαστεί.
Σώσε το χρόνο σου. Μη συμπαρασύρεσαι από ασύδοτες γλώσσες και θολωμένα μυαλά. Η συνεννόηση προϋποθέτει δύο. Έναν να μιλάει, έναν να ακούει – δύο να καταλαβαίνουν και αυτό εκ περιτροπής. Αν κάποιο από τα ερεθίσματα αυτά εκλείψει, δε μιλάμε για διάλογο. Μιλάμε για παράλληλους μονολόγους κατά τους οποίους ο κάθε συνομιλητής ακούει μόνο τη φωνή του.
Μη χάνεσαι σε χαοτικά λογύδρια και ασύνδετους συνειρμούς. Όσο κι αν ο πειρασμός τού να αποδομήσεις έναν αλαζόνα φλερτάρει με τη λογική σου, δεν υπάρχει μεγαλύτερη παγίδα για το νευρικό σου σύστημα. Άφησέ τον να αναμασά τα λόγια του και να μην καταλήγει ποτέ πουθενά. Να ξεκινάει εκείνες τις χαρακτηριστικές προτάσεις που αρχίζουν πάντα με τη λέξη «εγώ», και κάπου στη συνέχεια να πασχίζει να φανταστεί τι τελικά θα πει.
Κράτα τους παλμούς σου σε ηρεμία. Δεν υπάρχει τοξικότερη κατάσταση από εκείνην κατά την οποία ματώνεις να περάσεις ένα μήνυμα σε κάποιον που δεν είναι καν σε θέση να το επεξεργαστεί – πόσο μάλλον να το λάβει. Γιατί αν τελικά σκεφτείς πως οι χτύποι της καρδιάς σου είναι μετρημένοι, κάθε φορά που διαφωνείς με έναν ηλίθιο, μικραίνεις τη ζωή σου.
Χατζηκυριάκου Παντελής
Ονομάζομαι Χατζηκυριάκου Παντελής και είμαι από τη Θεσσαλονίκη. Αν και λογιστής στο επάγγελμα, η σχέση μου με τους αριθμούς παρέμεινε τυπική.
Στα 29 μου χρόνια, κοιτάζοντας πίσω μου με θυμάμαι από μικρό να αποτυπώνω τις σκέψεις και τις ανησυχίες μου δεξιά κι αριστερά. Άλλες φορές σε ένα παγκάκι σε κάποια από τις παιδικές γειτονιές της δεκαετίας του 90’, αργότερα στο περιθώριο των σχολικών μου βιβλίων, στη συνέχεια σε κάποιο αμφιθέατρο της σχολής μου κι έπειτα σε ένα τεφτέρι που με συντρόφευε καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας μου.
Λάθος επιλογές έκανα και θα κάνω πολλές ακόμη. Όλες τους όμως τις έκανα σε συνάρτηση με τον αθλητισμό και τη γραφή. Αυτά ήταν το οξυγόνο μου. Η εκτόνωση του σώματος και του πνεύματος μου. Οι μόνες σταθερές αξίες σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο που μου θύμιζαν ποιος είμαι και τι θέλω.
Μέσα από αυτήν εδώ τη στήλη, θα πορευτούμε παρέα με αναλύσεις απόψεων, προσωπικές ανησυχίες, εξορμήσεις στην επικαιρότητα και καταθέσεις ψυχής.
Κυρίες και κύριοι, καλό μας ταξίδι!
