Πρωτοχρονιά

“Πάει ο παλιός ο χρόνος, ας γιορτάσουμε παιδιά και του χωρισμού ο πόνος ας κοιμάται στην καρδιά…”

Θυμάμαι που έκανε κρύο. Θέρμανση δεν είχαμε ποτέ στο σπίτι. Ο πατέρας μας μάς έβαζε δίσκους στο πικ απ και μας έλεγε:
“Χορέψτε! Θα δείτε πως θα ζεσταθείτε!”

Κι εγώ, και τ’ αδέρφια μου χορεύαμε τραγούδια της εποχής. Μεγάλες επιτυχίες των ΑΒΒΑ και όχι μόνο. Υπήρχε αγάπη ανάμεσά μας. Και υπάρχει ακόμα φυσικά.

Θυμάμαι που έλεγα τα κάλαντα. Η αδερφή μου είχε αναλάβει να με βγάλει στους δρόμους από νωρίς το πρωί και να πηγαίνω πόρτα πόρτα και γεμάτος ευτυχία τραγουδούσα και μοίραζα ευχές. Μετά πηγαίναμε στα μαγαζιά και έπαιρνα σε όλη την οικογένεια δώρα.

Θυμάμαι πολλά χρόνια αργότερα τα πάρτι που κάναμε στα σπίτια της αδερφής μου της Βασιλείας και στου αδερφού μου του Βασίλη. Τότε φυσικά δεν υπήρχε το Youtube. Αλλά είχαμε Dj. Χορεύαμε μέχρι το ξημέρωμα.

Θυμάμαι και την τελευταία πρωτοχρονιά. Δευτέρα πρωί μπήκα στο ΚΤΕΛ από το Πεδίον Άρεως και πήγα στους κουμπάρους μου στον Ωρωπό. Ευτυχώς είναι πολύ κοντά. Μια ώρα δρόμος. Ήπιαμε καφέ, φάγαμε και το βράδυ πήγαμε σε ένα μαγαζί να ακούσουμε τον πολυτάλαντο φίλο μου Παναγιώτη που έπαιζε μουσική. Μετά τσακίσαμε και δυο μεγάλες πίτσες.

Την επόμενη μέρα πάλι καφέ – ναι, ο κουμπάρος μου ο Γιάννης έχει το ομορφότερο café στον Ωρωπό – και μετά πάλι φαγητό και ετοιμασίες για το ρεβεγιόν. Έστειλα ευχές. Παντού. Και στη συνέχεια βοηθούσα την κουμπάρα μου τη Δήμητρα με το μαγείρεμα.
Νύχτωσε. Ήρθαν και φίλοι των παιδιών και φάγαμε και ήπιαμε και τη νέα χρονιά την υποδεχτήκαμε όπως της αξίζει. Με ένα μεγάλο χαμόγελο. Και με ευχές φυσικά.

Ανήμερα πρωτοχρονιάς τσάκισα λίγη βασιλόπιτα. Πάντα τρώω κάτι γλυκό για να είναι γλυκιά η χρονιά. Έπειτα καφέ, μετά φαγητό και επιστροφή στο πατρικό μου σπίτι. Έκανα ποδαρικό! Μακάρι να πάνε όλα καλά. Θα κάνω τα αδύνατα δυνατά να πάνε όλα καλά. Και θα πάνε! Στο χέρι μας είναι!

Καλή χρονιά με υγεία και δημιουργία.

Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης