Τα εκτός αυτού του κόσμου

Αιώνια ερωτευμένη με τα εκτός αυτού του κόσμου.

Όχι μόνο με ανθρώπους.

Με ιδέες, με στιγμές, με όνειρα που δε χωρούν στην καθημερινότητα.

Μια βόλτα, μια συζήτηση που ξεφεύγει από το “πώς ήταν η μέρα σου”, ένα βλέμμα που λέει περισσότερα απ’ όσα μπορούν να ειπωθούν.

Δεν είναι ότι δεν αγαπώ τη ζωή όπως είναι.

Είναι που πάντα ψάχνω κάτι λίγο παραπάνω,

κάτι που να με κάνει να νιώθω πως υπάρχω για κάτι μεγαλύτερο,

κι ας μην μπορώ να το εξηγήσω.

Μου αρέσουν όσα δεν εξηγούνται εύκολα, όσα δε συμβαδίζουν με το “πρέπει” και το “λογικό”.

Ζω εδώ, αλλά το μυαλό μου τρέχει πάντα λίγο παραπέρα.

Ίσως εκεί που όλα έχουν λίγο περισσότερο βάθος, λίγο περισσότερο φως.

Εγώ πάντα ερωτεύομαι τα “εκτός” αυτού του κόσμου.

Τις κουβέντες που πάνε λίγο βαθύτερα.

Τους ανθρώπους που δε λένε πολλά, αλλά τα νιώθουν όλα.

Και κάπως έτσι…

Είμαι εδώ, αλλά ανήκω αλλού.

Σε κόσμους άγραφους, σε σκέψεις που δε λέγονται,

σε συναισθήματα που δε χωράνε στη λογική, μπορεί να φαίνεται περίεργο, μα, εγώ δε μετάνιωσα ποτέ γι’ αυτό.

Εύη Μαυρογιάννη