Πίσω από το τείχος

Η πρωινή μεταξένια ενέργεια γλιστρά σπλαχνικά μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Θέλοντας να προσφέρει ηρεμία και γαλήνη, μοιάζει σαν να θέλει να ενεργήσει θεραπευτικά, από τις καθημερινές αρνητικές εντυπώσεις που ο κόσμος αυτός προβάλλει.

Κάποιοι άνθρωποι που τις καταλαβαίνουν, προσπαθούν να αντισταθούν σε κάθε αρνητική διάθεση αυτών των ψυχικών επιθέσεων που δέχονται. Υπάρχουν όμως κι άλλοι που παρασύρονται στο παιχνίδι αυτής της «εξουσίας», που μοιάζει να κατακτά τη ζωή ολοένα και περισσότερο, με κάθε μέσο που της παραχωρήθηκε…

Μοιάζει με έναν πόλεμο που δε σταματά ποτέ και είναι πάντα ενάντια στον άνθρωπο. Αυτές οι εχθρικές καταστάσεις απειλούν την ηρεμία της ψυχής, διώχνοντας τις στιγμές της γαλήνης, που ένα σπλαχνικό σύμπαν μάς προσφέρει. Ένας πόλεμος ύπουλος, ασταμάτητος, μοιάζει σαν τη σκιά που κυνηγά το φως, ένα ποτάμι που παρασύρει τα όνειρα των ανθρώπων στο επικίνδυνο βάθος του… Αλλά περισσότερο, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση της ζωής που πλάθει η φαντασία περισσότερο, μέσα από το φίλτρο που έμαθε να ζει και φυσικά να νομίζει πως αυτή είναι η αληθινή ζωή, όμως δεν είναι…

Ο πόλεμος αυτός της ψυχής, μαίνεται πίσω από τις ενημερώσεις που φτάνουν στα μάτια και στα αυτιά μας, παρασύροντάς μας πολλές φορές σε μια διάσταση που δίνει αυτός ο όγκος των καταστάσεων, που συσσωρεύεται καθημερινά με τη μορφή δυσάρεστων γεγονότων. Κι όμως, βαραίνει την ύπαρξή μας και μόνο στο άκουσμά του, χτυπώντας βαθιά τις ευαισθησίες μας σε ό,τι καλό προσπαθούμε να χτίσουμε μέσα μας και γύρω μας.

Είναι ένα ατελείωτο και παράλογο παιχνίδι που έχει στηθεί πολύ πριν το καταλάβουμε, διψά να κυριαρχεί και να σκοτεινιάζει τη φωτεινή διάθεσή μας που θέλει να επεκταθεί, να ανοίξει και άλλα κομμάτια της στο φως και να πλημμυρίσει η ύπαρξή μας από τις αποχρώσεις της χαράς και της αλήθειας μας. Αντί να βιώνει όλα αυτά, νοιώθει να τη διαπερνά ο φόβος με τη μορφή κάποιας απειλής, ίσως διαφορετικής κάθε φορά…

Όμως, αυτή την ώρα ο ήλιος ανατέλλει και φωτίζει το γραπτό μου. Ένας θεός που φανερώνει την όψη του ξανά χαμογελά και με κοιτάζει: Είμαι εδώ για σένα, για όλους…

Αφέθηκα στη μεταξένια αυτή ενέργεια του πρωϊνού να γεμίσει τις σκέψεις μου και να διώξει κάθε ανεπιθύμητη και ψυχοφθόρο τους χροιά. Η χαρά και η ευλογία που θέλουμε να έχουμε στη ζωή μας υπάρχει μέσα μας, αν πιστέψουμε στον εαυτό μας. Όμως, αλήθεια, τι περιμένουμε; Μήπως πρέπει να γκρεμίσουμε το «τείχος» αυτού του ψεύδους που θέλει να απλώνεται γύρω μας και απειλεί με τις σκοτεινές του αποχρώσεις την ομορφιά της ζωής μας;

Ο ήλιος ανεβαίνει τώρα ψηλά, έτοιμος να αγκαλιάσει τον ορίζοντα, γράφει με τις πρώτες του ηλιαχτίδες στον ουρανό: Μια καινούργια μέρα ξημερώνει, πάλι.

Μαριάνθη

About Μαριάνθη

Αγαπώ να μοιράζομαι αυτά που έχω στην ψυχή μου. Από μικρή ηλικία αισθανόμουν πως υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, η ύπαρξή τους ήταν σαν δίαυλοι επικοινωνίας με την στιγμή που ζούσα. Ένοιωθα πως κάτι ήθελαν να πουν σε όσους πίστευαν στην ύπαρξή τους. Ήθελα να γράψω ποιήματα και φυσικά το πραγματοποίησα γράφοντας και τώρα για ότι αισθάνομαι, για ότι επικοινωνώ με τους κόσμους που άνοιγαν και συνεχίζουν να ανοίγονται στα μάτια της ψυχής μου. Οι σκέψεις γίνονται δημιουργήματα φωτεινά όταν προέρχονται από αυτούς τους κόσμους και αφηγούνται πολλά από αυτά που ίσως βοηθούν και άλλους αν τους πιστέψουν και θέλουν να τους γνωρίσουν. Η Αγάπη είναι η κατευθυντήριος διαδρομή για αυτήν την προσφορά και όποιοι την αναζητούν, περνούν από πολλά επίπεδα γνωριμίας μαζί της. Ταξιδεύουν στους μυστικούς δικούς της κόσμους μέσα από τους διαύλους που συνδέουν την δική μας πραγματικότητα μαζί τους...

View all posts by Μαριάνθη | 56 posts