Η κάθε σχέση και ένα σχολείο!
Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις… κουβαλούν το παρελθόν και των δυο. Τις πληγές, τις ανασφάλειες και τις ρουτίνες όλων των προηγούμενων σχέσεων. Παλιότερους ανοιχτούς λογαριασμούς, σιχτιρίσματα και όρια που μπήκαν εκ μέρους άλλων, αφορώντας ουσιαστικά συμπεριφορές άλλων.
Ξεκινά μια γνωριμία και προσπαθείς να προλάβεις καταστάσεις, είσαι σφιγμένος, κλειστός, γεμάτος ενδοιασμούς. Τάχα, είσαι θωρακισμένος, ενώ τελικά είσαι απλά γεμάτος δεύτερες σκέψεις, σαν να περιμένεις στη γωνία τον άλλον, για να τον βγάλεις σκάρτο. Προδικάζεις. Προσπαθείς να κατανοήσεις την κάθε του κίνηση, το κάθε κόμμα μέσα σε ένα μήνυμα, γιατί κάποτε έμαθες να εμπιστεύεσαι τους ανθρώπους και εκείνοι δεν το εκτίμησαν.
Στις μέρες μας, δεν υπάρχει ειλικρίνεια, γιατί οι άνθρωποι σήμερα, έχουν την τάση να παρουσιάζουν τον εαυτό τους όπως θα ήθελαν να είναι, και όχι όπως είναι. Αρέσκονται στο ρηχό, στο εφήμερο γιατί θέλει κότσια το να δηλώνεις παρών. Κάπου εκεί λοιπόν χάνεται η απόλαυση, χάνεις όλη την ουσία υπεραναλύοντας τα πάντα. Αντιμετωπίζεις άδικα τον άλλον άνθρωπο και βγάζεις νευρικότητα απέναντι του, επειδή κάποτε κάποιος άλλος σε έκανε ανασφαλή! Και τελικά; Τελικά, τρομάζει και φεύγει γιατί κι εκείνος έχει κακοπεράσει από προηγούμενες σχέσεις, γιατί κι εκείνος αποζητά κάτι «χαλαρό», γιατί κι εκείνος έχει χάσει την ψυχική του ηρεμία και όσο κι αν απολαμβάνει τη συντροφιά σου, δεν διατίθεται να ξανά περάσει τα ίδια.
Είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, γιατί οι άνθρωποι κουβαλούν μέσα τους άλλους ανθρώπους. Είναι πληγωμένοι, έχουν υπερβεί τα όριά τους στο όνομα του έρωτα, έχουν χαθεί οι ίδιοι με την ελπίδα ότι κάτι «θα αλλάξει», έχουν πατήσει κάτω την προσωπικότητά τους για μια δυνατή συνήθεια που δεν μπόρεσαν τελικά να αλλάξουν. Εξαπατημένοι, υποτιμημένοι και τελικά ζημιωμένοι.
Ας μην είστε εγωιστές… και οι δυο έχετε υποφέρει! Αγκαλιάστε τον άνθρωπο που έχετε απέναντί σας, δείξτε του με ένα άγγιγμα ότι είστε εκεί και όχι με λόγια, από λόγια σίγουρα χορτάσατε κι οι δυο, μα με σιωπή. Με παρουσία. Αποδεχτείτε ο ένας τον άλλον. Συνειδητά. Και δώστε το χρόνο στις πληγές σας να γιατρευτούν, σάμπως και ποιος δεν έχει πληγές εδώ που τα λέμε; και απολαύστε τη διαδρομή. Μη σας συνεπαίρνει η ταχύτητα, μια γερή σχέση, χτίζεται μέρα με τη μέρα για να δημιουργηθούν γερά θεμέλια.
Μαρία Χαρίτου
Από πολύ μικρή, έμαθα να υπάρχω μέσα από τις τέχνες! Τραγουδάω τις χαρές μου, χορεύω tango τις λύπες μου, εκφράζομαι μέσα από τη μουσική μου και γεννάω εικόνες με την πένα μου! Μη με ρωτήσετε ποτέ ποια από όλες αγαπώ περισσότερο γιατί δεν έχω απάντηση! Όλα τα παραπάνω, συν το ελεύθερο και αδάμαστο πνεύμα μου, φτιάχνουν εμένα! Πηγή έμπνευσής μου είναι ο άνθρωπος, μια και μου αρέσει να τον παρατηρώ μέσα από τις λεπτομέρειες! Το τελείωμα του πρώτου μου βιβλίου με τίτλο «παλεύοντας το σκοτάδι μου», είναι η απόδειξη. Τέλος, οφείλω να σας προειδοποιήσω ότι λατρεύω να δημιουργώ εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό και την καρδιά σας!
