Άνθρωποι αράχνες

Μπαίνει κάποιος στη ζωή σου και θέλεις να τον πιστέψεις, να αφεθείς χωρίς δεύτερες σκέψεις και να απολαύσεις την ομορφιά του να σε διεκδικεί κάποιος.

Θέλεις να απελευθερωθείς από τις φοβίες που σε κρατούν πίσω και να πιστέψεις σε ότι ωραίο ακούς, λόγια και πράξεις  που λαχταρούσες μα μόνο σε ταινίες έβλεπες να συμβαίνουν και σε ιστορίες τρίτων που άκουγες να στις διηγούνται. Θέλεις!

 

Έλα όμως που δαύτους δεν τους ανταμώνεις εύκολα, σκιάζονται και κρύβονται σαν εσένα.

Τουλάχιστον όμως ξέρεις ότι αυτοί είναι αληθινοί και όχι σαν τους άλλους.

Και αναρωτιέμαι βρε φίλε, γιατί τόσο ψέμα;

Με ποιο δικαίωμα μπαίνεις στη ζωή των άλλων με σκοπό την κοροϊδία;

Ποιος είσαι εσύ που παίζεις έτσι με τις ανθρώπινες ψυχές και με τα συναισθήματα κάποιων;

Πιστεύεις ότι είσαι πιο έξυπνος;

Θα σου πω εγώ λοιπόν τι είσαι.

 

Ανήκεις σε αυτούς τους παραμυθάδες που αρέσκονται να ισοπεδώνουν ψυχές, τρέφεσαι από την αλαζονεία και είσαι σφιχτά αλυσοδεμένος με το εγώ σου που πάσχει από βουλιμία.

Νομίζεις πως είσαι ένα ανώτερο είδος και πως οι άλλοι είναι υποχείρια σου.

Είσαι τόσο κενός μέσα σου που ακόμη και ο καθρέφτης δεν έχει να σου δείξει κάτι όμορφο.

Τροφή και ύδωρ για σένα ο πόνος των άλλων.

Πόσο τραγικά μόνος και δυστυχισμένος είσαι άραγε, μα ούτε που το γνωρίζεις.

Νομίζεις πως γελάς όμως μέσα σου ουρλιάζεις, όσες πνοές και να κλέψεις καμία δε θα σε ζωντανέψει. 

Αρπάζεις ξένο οξυγόνο μα δε θα σε πάει μακριά, τονωτικές ενέσεις δίνεις στο εγώ σου μικρής διάρκειας. Απλώνεις τον ιστό σου κάθε βράδυ περιμένοντας το επόμενο θύμα να μπλεχτεί σε αυτόν και κάθε ξημέρωμα χάνεσαι μελετώντας την επόμενη ύπουλη και αθόρυβη επίθεση.

 

Άνθρωποι μικροί και λίγοι 

Άνθρωποι που φοβούνται να παραδεχτούν αλήθειες. 

Τρέμουν να αντικρίσουν την πραγματικότητα και

δεν παραδέχονται τα συναισθήματα τους.

Άνθρωποι βουτηγμένοι μέσα στο ψέμα και σε έναν ψεύτικο κόσμο.

Κινούμενοι μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα τάζουν τη δική τους δήθεν αλήθεια.

Άνθρωποι αράχνες που η μόνη αλήθεια τους είναι το ψέμα τους.