Το βάρος του κόσμου

Φοβάσαι το «αύριο», τα «αν» σε τρομοκρατούν και τα «γιατί» δεν βρίσκουν απαντήσεις. Υπάρχουν μέρες που τα σκεπάσματα είναι πολύ βαριά. Άραγε ζύγιζαν τόσο πολύ το βράδυ που έπεσες για ύπνο;

Το βάρος που νιώθεις, είναι το «βάρος του κόσμου» και οι ευθύνες που έχουν καθίσει στο στήθος σου και σε αποτρέπουν από το να σηκωθείς. Αναρωτιέσαι, γιατί σε μένα; Γιατί πρέπει εγώ να κουβαλήσω αυτά τα φορτία; Ίσως… Μήπως… Μάλλον… είναι καλύτερα απλά να πέσω για ύπνο και να ελπίζω ότι αύριο τα σκεπάσματα θα είναι πιο ελαφριά;

Κλείνεις τα μάτια και μια πανδαισία χρωμάτων ξεχύνονται από την πολύχρωμη παλέτα του ονείρου και ξεκινάν να ζωγραφίζουν εικόνες όμορφες και ζηλευτές. Ένα αμυδρό χαμόγελο στο πρόσωπο σου, ευτυχία, ξενοιασιά και γαλήνη. Νιώθεις τα βάρη σου να πλησιάζουν το κεφάλι, πρόσεξαν πως ξέφυγες για λίγο και κρατώντας όπλα εισβάλουν στα όνειρα σου. Γεμάτα μίσος και οργή μαχαιρώνουν και σκίζουν σε κομμάτια τον καμβά του ονείρου και απειλούν το μυαλό να σταματήσει τις καλές σκέψεις. Πλέον, μόνο αυτά σε αφήνει να σκεφτείς, πρώτη και τελευταία σκέψη της ημέρας σου.

Κάποιοι άνθρωποι, έζησαν δύσκολες στιγμές και αντέχουν περισσότερο τις απειλές, άλλοι έμαθαν απλά να ζούνε σα σκλάβοι. Έπαιξες και έχασες. Πως, ήσουν τόσο κουτός Γιατί νόμιζες ότι η ζωή είναι παιχνίδι ατομικό; Γιατί δεν τόλμησες ποτέ να ζητήσεις βοήθεια; Τι σε σταμάτησε;
Άφησε τον εαυτό σου να ρισκάρει, κάνε φίλους. Εκμυστηρεύσου σκέψεις που κράταγες κρυφές. Γέλα με την χαρά τους και κλάψε με την θλίψη τους. Οικογένεια, φίλοι και εμπιστοσύνη, αυτοί είναι οι κωδικοί για να κλέψεις και να κερδίσεις σε αυτό το παιχνίδι της ζωής.

Κάθε φορτίο στην ζωή, γίνεται πιο ελαφρύ όταν δυο άτομα μοιραστούν το βάρος του. Ακόμα πιο ελαφρύ βέβαια εάν περισσότερα άτομα πιάσουν από μια μεριά ο καθένας και σηκώσουν μαζί.
Μην το δεις σαν συμβουλή κάποιου διαδικτυακού ξερόλα, είναι κάτι πολύ πιο απλό. Είναι απλή φυσική!

Γιώργος Χατζηκυριάκου