Η ανάγκη σκοτώνει

Η ανάγκη σκοτώνει.

Μπαίνει στην καρδιά σου και την πυροβολεί χωρίς να ακουστεί τίποτα.

Με σιγαστήρα σκοτώνει, αγάπη μου.

Πέφτεις καταγής, αιμόφυρτος, ανήμπορος στα χέρια της κι άντε να εξηγήσεις.

Η ανάγκη τυφλώνει.

Μπαίνει μέσα στο σπίτι και τα σαρώνει όλα.

Τα γκρεμίζει και σου γεμίζει σκουπίδια τα μάτια, ώστε να μη βλέπεις πια.

Η ανάγκη ξεγελά.

Φωνάζει το όνομά σου, σε στιγμές που νομίζεις ότι δε χρειάζεσαι κανέναν και τίποτα.

Η ανάγκη, μια πρόστυχη ερωμένη.

Κάνει έρωτα με τις σκέψεις σου, ρίχνοντάς σε σε λάθος αγκαλιές. 

Αγκαλιές, προορισμένα ναυάγια, με Σκύλλα και Χάρυβδη.

Σαν εκείνες, που οι ναυτικοί κινδύνευαν στα ταξίδια τους, πλάσματα κακά στην ψυχή και τρομερά στην όψη.

Ένα ταξίδι σαν κι αυτό σου χαρίζει! 

Ταξίδι ωραίο, καταστροφικό και πάντοτε μοιραίο…

Εύη Μαυρογιάννη