Δε χορταίνει η ψυχή με ξεροκόμματα, φίλε μου
Post Views: 7
Το θήραμά του ο κυνηγός δεν πρέπει να το χάνει από τα μάτια του ποτέ. Του δίνει έτσι την ευκαιρία να ξεφύγει ή να κρυφτεί καλύτερα. Ή ακόμα και να το χτυπήσει κάποιος άλλος κυνηγός.
Οι στόχοι μας, λοιπόν, απαιτούν προσήλωση και αφοσίωση. Μας θέλουν εκεί. Άγρυπνους φρουρούς.
Να τους φροντίζουμε σαν μικρά παιδιά, να τους υπερασπιζόμαστε, να τους θεριεύουμε, να τους μεταλαμπαδεύουμε ζωή.
Κι εκεί που κείτονταν, σωρός από λέξεις και ιδέες, να τους ντύνουμε με αγάπη το ρούχο της πραγματικότητας.
Μοιάζουν οι στόχοι μας μ’ εκείνες τις παραπονιάρες μα πεισματάρες γυναίκες, που αν τις αγνοήσεις δεν τρέχουν πίσω σου όπως άλλες.
Απεναντίας, γυρνάνε το κεφάλι από την άλλη κι απομακρύνονται σιωπηλά.
Έστω κι αν δεν το θέλουν.
Γιατί όταν είναι κάπου, θέλουν να είναι εκεί με όλο τους το είναι. Θέλουν κι αυτό το “κάπου” να είναι εκεί μόνο γι’ αυτές. Θέλουν να τις ταΐζεις στο στόμα με γλυκό του κουταλιού κι όχι να τις πετάς ψίχουλα στο χώμα.
Γιατί δε χορταίνει η ασυμβίβαστη ψυχή με ξεροκόμματα, φίλε μου!
Δε θεριεύει το λουλούδι, αν μαζί με το νερό δε σταλάξεις στο χώμα του και λίγο από το δάκρυ της καρδιάς σου.
Κατερίνα Πανταλέων
Φωτογραφία: Δήμος Δέλτα
Post Views: 7
Ποιά είμαι; Νομίζω πως μέχρι την ύστατη πνοή θα ψάχνω να το βρω.. Ως γέννημα - θρέμμα της πιο ερωτικής πόλης, είμαι φανατική οπαδός και υποστηρίκτρια της αγάπης και του έρωτα.. Γράφω για όλα αυτά που βλέπω, ακούω και ζω, για όλα όσα ονειρευομαι, για όλα εκείνα που δε θα ζήσω ποτέ.. Γράφω γιατί έτσι ανασαίνω περισσότερο οξυγόνο, γιατί έτσι ξορκίζω καθετί που με πονάει, γιατί απλώς δε γίνεται να μη γράφω.. Ποιά είμαι; Ίσως και να 'μαι τελικά μία πριγκίπισσα, που κατά λάθος ξέφυγε από κάποιο παραμύθι κι όλο ψάχνει το δρόμο να γυρίσει πίσω σε αυτό..
