Οι στιγμές που μοιράστηκες

 

Ι:             «Δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι», λέει μια παροιμία και είναι από τις λίγες φορές που μια λαϊκή ρήση με βρίσκει αντίθετη. Οι φίλες μου δεν μου μοιάζουν. Όχι. Έχουμε αρκετά κοινά, αλλά ίδιες δεν μας λες. Δεν παρακολουθούμε τις ίδιες σειρές, δεν μας αρέσουν τα ίδια θεατρικά, εγώ δεν πατάω ποτέ το πόδι μου σε συναυλίες, δεν μαγειρεύω παρά σε σπάνιες περιπτώσεις και αν κάτσω τώρα να σκεφτώ σε πόσα άλλα πράγματα διαφέρουμε, μπορώ να αραδιάσω εδώ ένα κάρο διαφορές. Και είναι αυτές οι διαφορές, αν με ρωτάς, που κάνουν την φιλία ιδιαίτερη, ξεχωριστή. Οι φίλες μου έχουν τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Η κάθε μία είναι μοναδική και λαμπερή εξίσου. Αν ήταν μπαούλα, θα ήταν σίγουρα γεμάτα πολύτιμους θησαυρούς.

 

          Είναι φορές που η Νίκη δεν αγαπά τον εαυτό της. Είμαι εκεί να της θυμίζω πόσο υπέροχος άνθρωπος είναι. Είναι εκεί να με βάζει στη θέση μου, όταν απειλητικά σύννεφα κατακλύζουν τον ουρανό μου. Να με ρίχνει στα πατώματα με το αστείρευτο χιούμορ της και τις τσαχπινιές της. Με την Κατρίν μπορώ να μιλάω με τις ώρες για ό,τι έχει να κάνει με τη συγγραφή και είναι η μέντορας μου όσον αφορά το κομμάτι της τεχνολογίας. Διαθέτει τεράστια υπομονή, αστείρευτες και πρωτοποριακές ιδέες. Η Ντίνα είναι η φωνή της λογικής και οι συζητήσεις μαζί της δεν έχουν τελειωμό. Λατρεύω τους σύντομους καφέδες μας, όπως λατρεύω να ποζάρω εκατό φορές μπροστά στην κάμερα του κινητού της μέχρι να πετύχει έστω μια καλή λήψη. Η Δώρα είναι ο δρόμος και τα ταξίδια μου, η Μύκονος και η Βαρκελώνη μου και η Χριστίνα μου είναι το όμορφο λιμάνι όπου μπορώ να δένω την ψυχή μου. Είναι ο άνθρωπος που μπορώ να ανοίγω διάπλατα μπροστά του όλα τα χαρτιά μου, χωρίς κανένα ίχνος ή αίσθημα ντροπής.

 

          Οι φίλες μου είναι ό,τι θαυμάζω και ό,τι αγαπώ. Είναι ό,τι δεν είμαι εγώ. Ταιριάζουμε γιατί είμαστε τόσο ίδιες όσο και διαφορετικές. Γιατί μας χωρίζουν πολλά, μα μας ενώνουν άλλα τόσα, πιο ουσιαστικά. Ίσως είμαστε φίλες γιατί κουμπώνουν οι αγκαλιές μας. Ή γιατί μπορούμε να επικοινωνούμε μέσα από τις σιωπές μας, απλά με ένα βλέμμα. «Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από έναν φίλο», δηλώνει η Linda Grayson, «εκτός αν είναι ένας φίλος με σοκολάτα», και ως λάτρης της σοκολάτας και πιστός οπαδός της αληθινής φιλίας, ναι, οφείλω να συμφωνήσω απόλυτα μαζί της. Ένας φίλος με σοκολάτα είναι το ιδανικό!

 

Λ:           Στο μονοπάτι της ζωής θα συναντήσουμε πολλούς συνοδοιπόρους σε διάφορες φάσεις της ζωής μας. Από τους πολλούς, ελάχιστοι μπορούν να φέρουν τον τίτλο του φίλου διαχρονικά και με συνέπεια. Οι υπόλοιποι έρχονται και φεύγουν. Μετατρέπονται σε παλιούς γνωστούς με τους οποίους θα μοιραστείς ένα γεια ή μερικές φευγαλέες κουβέντες, όταν τους συναντήσεις σε κοινά στέκια. Ποιος είναι ο καθοριστικός παράγοντας που κρατά άσβεστη μια φιλία; Όλοι μας έχουμε από μια απάντηση και είναι λογικό γιατί με διαφορετικά κριτήρια γνωρίζουμε ανθρώπους και χτίζουμε φιλίες.

 

               Για μένα φίλος είναι ο άνθρωπος που όποτε τον συναντήσεις, έπειτα από σύντομο ή μεγάλο χρονικό διάστημα, νιώθεις πως τον είδες χτες. Οι κουβέντες σας δεν είναι αμήχανες, δεν χρειάζεται χρόνος να αναθερμανθεί η κουβέντα και η επαφή. Ξέρεις πως μπορείς να τον εμπιστευτείς και το αντίθετο. Η φιλία όπως και κάθε ανθρώπινη σχέση εξετάζεται στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Είναι οι στιγμές που μοιράστηκες, καλές και κακές, το σήμερα που ζεις και τα σχέδια που κάνετε στο μέλλον. Μεγαλώνοντας η ζωή δίνει μαθήματα, με το αντίστοιχο τίμημα, για όποιον θέλει βέβαια να μάθει. Ένα από τα βασικά είναι πως σε μια εποχή που πληθαίνουν οι κατά φαντασία ή ψεύτικες φιλίες του διαδικτύου και της πραγματικής ζωής, είναι σημαντικό να ξεχωρίζεις και να κρατάς τους αληθινούς φίλους. Να είστε καλά και να προσέχετε.