Αυτό τον κρότο σου αγάπησα
Και πάνω που είπα τέλος, έκλεισαν οι πύλες της καρδιάς μου, ήρθες εσύ και τις χτύπησες δειλά -δειλά.
Ήρθες τόσο διακριτικά, που δεν είχα νιώσει την παρουσία σου.
Ύστερα σαν κάτι να κατάλαβα, σαν κάτι να μου ξύπνησες και έτσι σου άνοιξα.
Άνοιξα να δω, ποιος είναι αυτός ο διακριτικός ανεμοστρόβιλος, που ξύπνησε την κοιμισμένη μου καρδιά.
Ποιος ήσυχος αγριεμένα άνεμος, ήρθε να κοιτάξει μέσα στα συντρίμμια, στις αμφιβολίες και τη δυσπιστία μου.
Ποιος ήρθε να μου δείξει, ότι υπάρχουν και οι πραγματικά αληθινοί φορείς του έρωτα.
Και είδα κάτι μάτια, ευγενικά.
Και άκουσα ένα χαμόγελο, να τραγουδάει απαλά στην κοιμισμένη μου καρδιά.
Ήσουν εσύ, η αρχή του πουθενά.
Σε άφησα να καθίσεις στο σπίτι της ψυχής μου, αφού η φλογερή σου όψη το επέβαλε.
Δίχως κανένα δισταγμό, άρχισα να σου μιλάω και εσύ άκουγες, με άκουγες.
Πήρε μπρος η βαλβίδα της καρδιάς μου και σε άκουγε κι’ αυτή.
Και μου είπες λόγια αυθεντικά, χωρίς να ζητάς τίποτα.
Πήρες ένα τσιρότο και αφού καθάρισες καλά την πληγή,την έκλεισες μια και καλή.
Και από τότε, σ’ άφησα να με δεις.
Και εσύ, εσύ με είδες όπως δεν με έχει δει κανείς άλλος.
Με διάβασες, όπως δεν με διάβασε κανένας διατυμπανιστής του έρωτα.
Και δεν έπρεπε να σου αποδείξω τίποτα, να σου εξηγήσω τίποτα, να απολογηθώ για τίποτα και να με κρίνεις για τίποτα, γιατί απλά με ένιωσες.
Εσύ δεν διατυμπάνισες τίποτα. Ήρθες και έκανες.
Αυτός ήταν ο κρότος σου.
Αυτόν τον κρότο σου αγάπησα.
Αυτόν τον κρότο, που με ξύπνησε, που με συγκίνησε.
Αυτόν τον κρότο που μ’ έφερε ξανά στη ζωή, αφού ήμουνα σε μια υποστηρικτική μηχανή, αδύναμη και φοβισμένη από τους ηθοποιούς του έρωτα.
Και από τότε κατοικείς μαζί μου.
Και τώρα πια είσαι εσύ και εγώ.
Τώρα πια γίναμε εμείς.
Και οι πύλες μου πλέον, ανοιχτές μόνο για σένα.
Για σένα και αυτά τα μάτια σου, που με κρατάνε αγκαλιά κάθε βράδυ.
Κάνεις κρότο, χωρίς να περιμένεις τίποτα και παίρνει φωτιά η καρδιά μου.
Και αυτό τον κρότο σου, αγάπησα, αγαπώ και ερωτεύομαι.
Μαρία Τσιντίδου
Έχω γεννηθεί και έχω μεγαλώσει στην Κύπρο. Από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουνα γεμάτη ανησυχίες, για την ανθρώπινη φύση, για την αγάπη, για τον ψυχισμό μου σε πνευματικό επίπεδο.
Το 2002, ξεκίνησα τις σπουδές μου στο Τμήμα Νομικής, στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, όπου φοίτησα 3 έτη. Στη συνέχεια με κέρδισε το θέατρο και το γράψιμο. Ήταν οι οδοί μου, προς την ανακάλυψη του εαυτού μου και των ανθρώπων γύρω μου.
Έκανα ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη για 5 χρόνια και παράλληλα έγραφα μικρά θεατρικά για παιδάκια του νηπιαγωγείου.
Όμως η ζωή τα έφερε έτσι και μετά από 8 χρόνια στη όμορφη Θεσσαλονίκη, επέστρεψα στην Κύπρο συνέχισα τις σπουδές μου, πήρα το πτυχίο μου και εμβάθυνα περαιτέρω στη Νομική.
Όμως η ζωή μου εκφράζεται μέσα από την αγάπη μου για το γράψιμο, το θέατρο αλλά και το διαλογισμό που με φέρνει στο κέντρο μου.
