Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας
Προσοχή στο κενό μεταξύ συρμού και αποβάθρας.
Ένα κενό απύθμενο που βυθίζει.
Καταπίνει θύματα χωρίς έλεος.
Πόλεμος εν καιρώ ειρήνης.
Τα κάστρα πέφτουν εκ των έσω.
Βίαια.
Ύπουλα.
Μεθοδικά.
Αδηφάγο παρελθόν του σκότους, εξοντώνει με χειρουργική ακρίβεια το μέλλον του φωτός.
Αξιοσύνη ανάξια, εκτιμά με υπέρογκο ποσό την αλήθεια.
Σ’ αυτή τη χώρα, δεν ησυχάζουν ποτέ ούτε οι ψυχές, ούτε οι ζωντανοί.
Μόνο οι συνειδήσεις όλων ε κ ε ί ν ω ν.
Όλων των εγκληματιών.
Όλων των ανεύθυνων.
Όλων των υπευθύνων.
Οι αναρίθμητες περασμένες τραγωδίες των ανθρώπων συνιστούν:
Προσοχή στο κενό μεταξύ ενημέρωσης και πλύσης εγκεφάλου.
Προσοχή στο κενό μεταξύ θλίψης και λήθης.
ΤΕΜΠΗ – 28/03/2023
Ζωή Παπατζίκου
Σε δύο ενότητες μοιρασμένη η ζωή μου. Στην Αθήνα όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα κι έζησα μέχρι το τέλος της εφηβείας μου και στην Εύβοια όπου πλέον μένω μόνιμα. Με οδηγό την έμφυτη παρατηρητικότητα αλλά και την γενικότερη εντρύφηση των ανθρώπων και των εμπειριών τους, οι σκέψεις και οι λέξεις πάντα πλέκονταν σε γαϊτανάκι καταγραφής, σαν να προσπαθώ να αιχμαλωτίσω λογιών στιγμές και ποικίλα συναισθήματα κόντρα στην ελεύθερη και ιλιγγιώδη ταχύτητα του χρόνου που αμείλικτα στη ξέφρενη πορεία του όλα τα μεταβάλλει. Η ζωή μας είναι ένα άγραφο ανοιχτό βιβλίο, ας αποτυπώσουμε μέσα του τις πιο γραφικές μας αλήθειες!
