Η καρδιά δε σε ρωτάει
Έχει όριο ηλικίας η αγάπη;
“Όχι”, είναι η πιο γρήγορη απάντηση που έρχεται στα χείλη μας.
Και είναι η σωστή.
Δεν υπάρχουν κανόνες στην καρδιά μας. Είναι ατίθαση από τον πρώτο της χτύπο. Δε ρωτάει κανέναν πόσες φορές θα χτυπήσει και πότε. Αρκεί ένα βέλος να τη διαπεράσει και εκείνη πάλλεται σαν να μην υπάρχει αύριο.
Είναι που όταν ερωτεύεται χάνεται στους δικούς της ρυθμούς.
Και μιλάω για τη δική σου καρδιά, για εκείνη που δε σε ακούει καθόλου. Θα κάνει το δικό της ό,τι και αν της ψιθυρίσεις.
Και γράφω για τη δική σου αγάπη, που νιώθεις. Για εκείνη την αγάπη που κάνουν τα πόδια σου να τρέμουν.
Και δεν είναι μόνο αυτό.
Είναι που όλο σου το είναι ξαναγεννιέται. Νιώθεις μια εσωτερική γλυκιά ταραχή.
Προσμένεις την ώρα που θα ανταμώσεις τον άνθρωπό σου που θα τον αγγίξεις. Που θα τον φιλήσεις.
Έχει σημασία εάν είσαι τριάντα;
Ή σαράντα; Ή πενήντα; Ή εξήντα;
Ή εβδομήντα; Ή ογδόντα;
Σημασία έχει πως όσο χρονών και να είσαι, η καρδιά σου λαχταρά να αγαπήσει και να αγαπηθεί.
Και τι δε θα έδινες να διαβείς χέρι χέρι με το άλλο σου μισό, το δρόμο της ζωής. Μιας ζωής κοινής για εσάς τους δύο.
Όλοι έχουμε δικαιώματα στην αγάπη.
Ανεξαρτήτως ηλικίας.
Εξάλλου η αγάπη δε θα σου ζητήσει την άδειά σου.
Θα σου έρθει ακάλεστη.
Φρόντισε να της ανοίξεις την πόρτα γιατί δεν ξέρεις αν θα σου έρθει ξανά. Οι ευκαιρίες ευτυχίας στη ζωή δεν είναι πολλές.
Εκεί έξω υπάρχει ένας άνθρωπος που θέλει να σε αγαπήσει έως το τέρμα.
Που θέλει να γίνει ένα μαζί σου.
Που θέλει όλες οι ρυτίδες που θα απλωθούν στο πρόσωπό σας με την πάροδο του χρόνου, να είναι από το γέλιο σας.
Εκεί έξω, σ’ το ξαναλέω, υπάρχει ένας άνθρωπος που γεννήθηκε για σένα.
Και μόνο για σένα.
Άσε ελεύθερη την καρδιά σου και χτίσε μαζί του αναμνήσεις δίχως να σκέφτεσαι το χθες ή το αύριο.
Απλά ζήσε μαζί του την κάθε σας στιγμή μοναδικά.
Γιατί ο χρόνος κυλάει σαν νεράκι.
Φρόντισε να κυλήσει όπως του αξίζει.
Και πώς γίνεται αυτό;
Μόνο με το να αγαπάς και να αγαπιέσαι αμοιβαία.
Γουργιώτη Π. Εύη Ευδοξία
Γεννημένη μια μέρα του Οκτώβρη στον παγωμένο Καναδά. Ίσως γι' αυτό έχω τη «μέντα» να λατρεύω τις θερμοκρασίες υπό του μηδενός. Μεγάλες μου αδυναμίες η βροχή και η θάλασσα. Αγαπώ τη γραφή και τα κείμενα μου δημιουργούνται από οτιδήποτε τραβάει την προσοχή μου ή από βιώματα ανθρώπων που συναντώ. Σίγουρα όμως υπάρχουν και κείμενα βγαλμένα από τη φαντασία μου. Ακούω πως η αληθινή αγάπη δεν υπάρχει, μα δε συμφωνώ. Για αυτό και γράφω συχνά για αυτή. Δηλώνω αθεράπευτα ερωτευμένη ακόμη και με το οξυγόνο που αναπνέω. Η ζωή είναι από μόνη της μια ευλογία. Και προσπαθώ να ζω όμορφα το κάθε της λεπτό.
