Η λύση για το ξενοκοίταγμα: ” Ξεμάτιασμα ” για ήσυχες βόλτες”
Καλοκαιράκι. Επιτέλους, η εποχή του χρόνου που όλα είναι κάπως πιο χαλαρά να το πω; θα το πω ! Πιο ανέμελα να το πω; Κι’αυτό θα το πω ! Πιο calmement, για να ρίξω και το γαλλικό μου, να το πω; Ω ναι και αυτό. Η εποχή του χρόνου που πετάμε από πάνω μας ρούχα, άγχη και αναστολές. Που η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι κάνει την εμφάνισή της σε σκέψεις και υφάσματα. Που -ζέστη βρε παιδί μου, πολλή ζέστη κάνει- και να τα “ουφ” και να τα “αχ” και δώσ’του ένα-ένα τα ρουχαλάκια να αφαιρούνται από τα κορμιά και δη τα γυναικεία. Στράπλες, σορτς, εξώπλατα και βαθιά -πολυυυ βαθιά- ντεκολτέ έχουν την τιμητική τους σε δρόμους, νυχτερινά μαγαζιά, και παραλιακές. Μη μιλήσω για το τι γίνεται σε θάλασσες και ακτές ! Τι στρινγκ, τι τόπλες , του Κουτρούλη Ο γάμος ! Θα μου πεις τι να κάνουμε; Καθεστώς. Δεν αλλάζει. Το θέμα είναι πως το βλέπουν τα καμάρια μας όλο αυτό. Τι ποια καμάρια μας; Οι άντρες/αγορια μας/αμορε/ετερον ήμισυ μας ντε !
Αν κρίνω από ανάρτηση του -κατά τα άλλα – συμπαθέστατου, αγαπημένου φίλου και ενός εκ’ των τεσσάρων αρχισυντακτών του “Μεταξύ μας”, Λουκά Αναγνωστόπουλου, το βλέπουν όλο αυτό πίσω από τα μαύρα τους γυαλιά που έλεγε και η Αννούλα η Βίσση γύρω στο 1997 ( ε ναι, λοιπόν, αγαπημένη/ε αναγνώστρια/στη υπήρχα τότε, τι θες; Αν δεν υπήρχα θα με απασχολούσαν τώρα αυτά τα θέματα 2 χρόνια πριν τα 40 μου; Όχιιιιι). Ναι κυρίες και κύριοι ! Καλά καταλάβατε ! Ο φίλτατος έδωκε εντολή στους συντρόφους του, μαζί με τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς του, να φορούν μαύρο γυαλί ηλίου ώστε να σώσουν τον γάμο ή και την σχέση τους αφού το μάτι θα γυρνάει 180 μοίρες, ωσάν το μάτι από το κοριτσάκι που έπαιζε στον “Εξορκιστή” ,ένα πράγμα και κάνεις δεν θα παίρνει χαμπάρι.
Στην αντίπερα όχθη εγώ πρότεινα κάτι πιότερο αποτελεσματικό : Να παρθεί ξύλο μυτερό, να ακονιστεί ώστε να γίνει τέρμα σουβλερό και να ” ξεματιαστει” ο άντρας / το αγόρι / το αμόρε / το έτερον ήμισυ ,ωσάν εξεματιασθή ο Πολύφημος από το χέρι του πολυμήχανου Οδυσσέα ! Ε,ε,ε; Με παραδέχεσαι; Έτσι λύνεται το πρόβλημα γρήγορα ,εύκολα, αποτελεσματικά και με εγγυημένη επιτυχία και είναι όλοι ευτυχισμένοι .Ε, σχεδόν, όλοι τέλος πάντων.
Τι; Τι πάει να πει ότι όταν αγαπάς κάποιον δεν πειράζεις ούτε τρίχα απ’τα μαλλιά του; Τι πάει να πει δεν πνιγούμε τους ανθρώπους που συνάπτουμε σχέση μαζί τους, πόσο μάλλον δεν τους βγάζουμε τα μάτια; Τι ανωτερότητες είναι αυτές; Δεν σε καταλαβαίνω φίλη/ε αναγνώστρια/η. Και για να πάρω και μια δεύτερη ανδρική γνώμη επί του θέματος, διότι είμαι και άνθρωπος συζητήσιμος εγώ , ρώτησα τη γνώμη του φίλου μου του Γιώργου για το θέμα που -εντελώς τυχαία – διατηρεί κατάστημα οπτικών ειδών στην Αμφίκλεια Φθιώτιδος (αν τύχει και χάσεις το μυωπικό σου, το πρεσβυωπικό σου ή του ηλίου σου γυαλάκι και είσαι προς τα εκεί, πήγαινε στον Γιώργο. Εγγύηση.) Ξέρεις τι μου είπε; Ότι διαφωνεί με τον Λουκά. (Εδώ είναι το σημείο που γελάω ωσάν τον Τζόκερ από τον Μπάτμαν, ικανοποιημένη που δεν σκέφτονται όλοι οι άντρες το ξενοκοιταγμα).
Μου είπε, λοιπόν, ότι διαφωνεί με τον Λουκά διότι δεν είναι κατάλληλο το μαύρο το γυαλί ηλίου λέει. Και ότι το κατάλληλο γυαλί ηλίου, για να μην παίρνει κανείς χαμπάρι , λέει, για το τι κάνει κάποιος με τα μάτια του είναι το μπλε ή το πράσινο καθρεφτιζέ, λέει. Τα flash mirrors ,λέει.Εγγύηση λέει. Το χαμόγελο πάγωσε στα χείλη. Δεν το πιστεύω, είναι όλοι ίδιοι! Αυξάνονται και πληθύνονται και καμία γενιά δεν είναι πιο εξελιγμένη από την προηγούμενη ! Θέλουν όλοι “ξεματιασμα” ! Παναγιά μου ! Θα φαρμακωθω ! Πως θα σταματήσει αυτή η μάστιγα;
Κορίτσια ξεκινήστε το ακόνισμα ! Είναι πολλοί ! Πρέπει να πιάσουμε δουλειά ! Πφ ! Πολύ θρίλερ, όμως, βρε παιδί μου…Η αλήθεια είναι ότι όταν στο σχολείο διδασκόμασταν το συγκεκριμένο μάθημα στην Ομήρου Οδύσσεια όπου ο Οδυσσέας “ξεματιασε” τον Κύκλωπα, με μεγάλη επιτυχία παραδέχομαι, είχα αγριευτεί κομματάκι.Θα καταφέρω τώρα εγώ, η Εύα από τα Άνω Πετράλωνα, να το κάνω πράξη; Μήπως να του επιτρέψω τα flash mirrors να τελειώνουμε ; Να κάνω και’ γω λίγο την Κινέζα, ότι δε βλέπω,ότι δεν παίρνω χαμπάρι να γλιτώσουμε και τα αίματα; Όχι τίποτε άλλο αλλά δεν βγαίνουν και εύκολα από τα ρούχα τα αναθεματισμένα.
Πφ! Βαριέμαι. Δεν το’ χω και με το ακόνισμα…Ασ’ το. Αλλαγή πλεύσης.Θα του πάρω τα καθρεφτιζέ. Ας κοιτάξει και λίγο και τι έγινε; Φάτε μάτια ψάρια και κοιλιά περίδρομο. “Που θα πάει; σε σένα θα γυρίσει” όπως έλεγε και η αείμνηστη Ρένα Βλαχοπούλου όταν έπαιζε τη ζηλιάρα. Πουθενά δεν θα πάει. Συμπληρώνω εγώ. Με σένα θα είναι πάντα. Γιατί σ’αγαπάει. Και γιατί έχει επιλέξει να είναι σύντροφος σου.Απλά θέλει να θαυμάσει. Οκ,και τι με αυτό; Ευτυχώς υπάρχει και η ομορφιά σε αυτόν τον κόσμο και τον σώζει από τα στραβά του.Και η ομορφιά υπάρχει για να την απολαμβάνουμε, είτε μιλάμε για ένα ωραίο τοπίο, ένα λουλούδι, είτε για μια όμορφη γυναίκα,είτε για έναν γοητευτικό άνδρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θαυμάζει εσένα.Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.Δεν σημαίνει ότι δεν σε αγαπάει ή ότι δεν σε θέλει.
Και αν κάτι τέτοιο αντιληφθείς ή αισθανθείς η λύση είναι η αξιοπρεπής αποχώρηση και όχι το “ξεματιασμα” ,η παντόφλα, το κράξιμο και το μπινελίκι. Με το ζόρι δεν κρατήθηκε ποτέ κανείς. Άλλωστε κάτι τέτοιο δεν αξίζει σε κανέναν. Ούτε σε εκείνον αλλά ούτε και σε σένα. Με το ζόρι τίποτα. Άστον.Ας κοιτάξει. Σημασία έχει να σε σέβεται. Αν όχι, ξέρεις. Φιλί στο μάγουλο ,φινετσάτο “bye-bye my darling” και αλλαγή ρότας. Αν ναι, τον κρατάς. Και μάλιστα δυνατά μέσα στην αγκαλιά σου να το νιώθει . Γιατί ξέρεις ,οι άντρες / τα αγόρια /τα αμόρε / τα έτερα ήμισυ ντε, δεν μεγαλώνουν πότε. Είναι αιώνια παιδιά. Θέλουν το κανάκεμα τους, την επιβράβευση τους, τον καλό τους λόγο αλλιώς πεισμώνουν χτυπώντας πόδι στο πάτωμα ωσάν κατσούφικα 5χρονα. Και είναι πολύ καλύτερα, ξέρεις, να έχεις ένα 5χρονο που ξελιγώνεται χαριτωμένα στα γέλια πάρα ένα κατσούφικο. Πάρε, λοιπόν, τον άντρα /αγόρι / αμόρε/ έτερον ήμισυ σου αγκαλιά και φίλησε το γλυκά. Στο λέει κάποια που το 1997 , όταν η Αννούλα η Βίσση χτυπιόταν πίσω από τα μαύρα της γυαλιά, ήταν -ήδη- 17 χρόνων. Κάτι ξέρω.
Υ.Γ. Α ρε Λουκά, τι άλλο θα με βάλεις να γράψω στο μέλλον; Απορώ.”
Εύα Κοτσίκου
Είμαι η Εύα και ζω στον δικό μου ονειρόκοσμο ο οποίος αποτελείται από χαρτιά, μολύβια και λέξεις. Μεγαλωμένη στην πιο μποέμ συνοικία της Αθήνας, τα Πετράλωνα, δεν θα μπορούσα παρά να είμαι λάτρης του Κέντρου. Αγαπώ να βολτάρω στα Αθηναϊκά στενά, τους καλλιτέχνες και την ποίηση του δρόμου, την ποίηση γενικότερα, τη σοκολάτα και τα χαμόγελα στα χείλη των ανθρώπων.
Δηλώνω αιώνιο παιδί και πιστεύω ότι η ευγένεια, η θετικότητα και η καλοσύνη μπορούν να μαλακώσουν και την πιο σκληρή καρδιά. Γελάω δυνατά και συγκινούμαι εύκολα. Γράφω παντού, όπου βρω, ακόμα και σε χαρτάκια για τσιγάρα και ας μην καπνίζω. Μπορώ να εμπνευστώ ακόμα και από έναν κόκκο άμμου. Λατρεύω τα τραγούδια και τα ταξίδια, ειδικά αυτά που κάνω πάνω σε χάρτινα καράβια... Είμαι η Εύα και στόχος μου είναι να σας πάρω μαζί μου στα ταξίδια αυτά...
