Τότε που ήταν όλα αλλιώς

Όταν οι στάλες της βροχής δεν ενοχλούνε.

Όταν οι λέξεις γίνονται σιγή.

Όταν τα σύννεφα σου τραγουδούνε και ξύπνιο σε βρίσκει η αυγή.

Όταν τα χείλη σου χαμογελούνε και κλαις χωρίς να το σκεφτείς.

Όταν οι φίλοι σου μιλούνε και θες μονάχα να κρυφτείς, νότες γεμίζουν την ψυχή σου.

Λουλούδια ανθίζουνε παντού, αφηρημένο το κορμί σου και το μυαλό σου είναι άλλου.

Είναι στιγμές που θα πετάξεις, στον ήλιο στέκεσαι ψηλά..

Είναι στιγμές που θες να γράψεις, αυτά που νιώθει η καρδιά.

Γύρω σου κίνηση στον κόσμο, τρέχουν, μιλούν, μονολογούν

μα η ανάσα μυρίζει δυόσμο όταν τα αυτιά σου την ακούν.

Τα μάτια δίνουν στο κορμί σου, εικόνες που σε οδηγούν,

να κάνεις πράξεις που φοβίζουν ακόμα και τους πιο τρελούς.

Καμία τροφή δεν σε χορταίνει κι ο αέρας λιγοστός,

ποτέ ο ύπνος δεν σε παίρνει κι ο δρόμος γίνεται κλειστός.

Δεν είναι κάτι που φοβάσαι, μην το νομίζεις για κακό

έρωτας είναι, μη λυπάσαι, ότι στον κόσμο πιο γλυκό!

Άσε το βλέμμα να μιλήσει, άσε τους χτύπους να ενωθούν,

τη γη σταμάτα να γυρίζει, μην τύχει όλα και χαθούν.

Ταξιδευτής