Εύη Μαυρογιάννη

Ήσουν άνοιξη, έγινες φθινόπωρο. Με των φύλλων τα καφετιά, του ουρανού τα γκρίζα. Ο αέρας, διέλυσε την εικόνα της μορφής σου, βίαια και άκομψα.  Όλα...

Η ανάγκη!  Αυτή η παλιοανάγκη, που εξαπατά μυαλά, δελεάζει ψυχές, υποτάσσει και κυριεύει μυαλό και σώμα. Αυτή η πόρνη, που σε καθιστά δέσμιο του άλλου...

Δάχτυλα βαμμένα, σε χρώμα μπορντό. Χρώμα των παθών της. Χρώμα κόκκινο. Να σπάει το γκρι του χειμώνα.  Να μη μιζεριάζει πια. Μόνο να θυμάται πως...

Πυροβολούν αλύπητα, με γυμνό μάτι, στο κέντρο της καρδιάς. Ορέγονται σώματα, χωρίς ίχνος τύψεων. Αγάπες ικανές να φουντώσουν συναισθήματα και να ξεσκίσουν σάρκες. Αγάπες ανίκανες...

Που λες, δε βρίσκεις εύκολα πια να “ακουμπήσεις” την ψυχή σου, φίλε. Δεν ξέρω τι γίνεται στον κόσμο αυτό. Κουράστηκαν οι άνθρωποι. Έγιναν καχύποπτοι, σκληροί,...

Ψάξε με! Δεν άλλαξε τίποτα, όπως τότε. Η ψυχή μου καρτερεί. Όπως τότε. Λαχταρά.  Όπως τότε. Θέλει. Όπως τότε! Ανάμεσα σε κάτι λέξεις, υπάρχω… Μικρές...

Λάικ, χαμόγελα, καρδούλες και τα σχετικά. Ψαρέματα ανθρώπων κι ανθρώπινων ψυχών, εκμετάλλευση, σε στιγμές που το σώμα μιλάει, το μυαλό λαχταρά, η ψυχή ορέγεται. Διαδικτυακές...

  Μαύρα χρώματα και γκρι αποχρώσεις, μιας ατμόσφαιρας σχεδόν α-συναισθηματικής. Όλο το μαύρο καταλάγιαζε, μόλις άνοιγε το παράθυρο. Εκείνος ο φρέσκος, δροσερός αέρας, ήταν το...

Δώσε μου μια ανάσα για αναπνοή. Ένα γέλιο για ζωή. Ένα βλέμμα για στήριγμα. Δώσε μου αυτό που νομίζεις ότι μου λείπει και θα στο...

Μόνο μια ματιά. Μόνο ένα χαμόγελο. Ματιά σπινθηροβόλα. Βλέμμα έντονο! Τα λόγια, μικρά και λίγα. Ατελή, μπροστά σε τόσα μεγαλειώδη συναισθήματα. Γελούσε. Ναι, αυτό ακριβώς θα...

Γεμίζει η μέρα με ήλιο, λουλούδια ανοιξιάτικα, η ατμόσφαιρα μουσική και χαρά και φως. Κι όταν βραδιάζει, αγαλλίαση στον ουρανό. Ελεύθερα τ’ αστέρια, χρυσόσκονη κι...

Δε σε ξέρω πολύ. Είμαστε πλέον γείτονες, τώρα που ξαναγύρισα στα παλιά μου λημέρια. Σε ξέρω χρόνια εξ αποστάσεως χωρίς να σε ξέρω πραγματικά. Λέμε...

Ωραίες οι εποχές, οι χειμώνες και τα καλοκαίρια, μα κανένα νόημα δε θα είχαν χωρίς εκείνο το χέρι που σε κρατάει σφιχτά και ταυτόχρονα σε...

Εκείνο τον Αύγουστο, μου είχες υποσχεθεί τόσα. Πέταξες άλλα τόσα. Λόγια του αέρα, τελικά… Κι εγώ, δεν πήρα τίποτα από’ σένα. Με έκανες να ελπίζω....

Σου στέλνω ευχές αγάπης.  Νοερά, ντύνω τα όνειρά σου με τρυφερότητα.  Υφαίνω πέπλα γαλήνης για να σε τυλίγουν. Ζεσταίνω τις ανάσες μου, για να τις...

Η μέρα περνάει σχετικά εύκολα και γρήγορα. Υπάρχει το φως, που ενίοτε, διακόπτει τη ροή των σκέψεών μου – το μισώ αυτό, κάθε φορά. Ύστερα,...

Ήταν αλλιώς τα απογεύματα εκείνα που καθόταν μόνη της, στην αγαπημένη γωνιά του μπαλκονιού. Ναι, ήταν εν τέλει, πολύ διαφορετικά. Κι ας ήταν καλοκαίρι. Το...

Εγωισμός στον έρωτα; Φύγε! Κάνε πίσω! Κοροϊδεύεις στυγνά αυτό απ’ το οποίο γεννήθηκες. Φύγε, δεν του πρέπει του αληθινού έρωτα, δεν του πρέπει! Ο έρωτας...

Την αγαπούσε ακόμα ή είχε πάψει να ελπίζει στην καλή κοινή τους πορεία; Κι αν δεν υπήρχε πλέον αυτή η ελπίδα, είχε μαζί της αυτό...

Να κλείνω τα μάτια μου και να σε σκέφτομαι. Να ανοίγω τα μάτια μου και να σε νιώθω.  Να γεμίζω το μυαλό μου με εικόνες,...

Τα μεγάλα, εκφραστικά της μάτια, ξεγελούσαν. Πάντα γελαστά, έκρυβαν βαθιά μια μελαγχολία από τις πληγές του κόσμου της. Έχουν δίκιο που λένε ότι βλέποντας τα...

Κάτω από το ασθενικό φως της λάμπας, μικρά άστρα… Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω στους δικούς σου ουρανούς. Με πανάκι τη δική σου καληνύχτα. Κλείνω...

  Της άρεσαν τα τρένα. Πολύ. Από τότε που συνειδητοποίησε το χαρακτήρα της. Ένα αγρίμι ήταν. Ένα αγρίμι με προσωπείο. Κι από μέσα; Βούτυρο! Πάντα...

Νύχτα μου, απόψε, τις ρωγμές του χρόνου γιάτρεψε, να μην υπάρχει παρελθόν, ούτε μέλλον αβέβαιο! Με κούρασαν οι άνθρωποι, νύχτα μου, να ξέρεις! Με στράγγιξαν...