Εύη Μαυρογιάννη

Ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις έλεγε: “Απέφυγα μετά περίσσιας βδελυγμίας ό,τι τραυμάτιζε το ερωτικό μου συναίσθημα και την προσωπική μου ευαισθησία” Είμαι σε μία φάση εσωτερικής...

Το “σ’αγαπώ”, ούτε είναι εύκολο, ούτε πρέπει να ευτελίζεται. Θέλω να το φωνάξω, να το ακούσεις, να το νιώσεις, να μπει μέσα σου και να...

Ζούμε σε μια κοινωνία με ξέφρενους ρυθμούς. Με γρήγορους έρωτες, γρήγορες συναντήσεις, γρήγορο φαγητό. Ποτέ δε μου άρεσε αυτό το “γρήγορο” σε όλα. Θεωρώ ότι...

Δώσε μου μια ανάσα για αναπνοή. Ένα γέλιο για ζωή. Ένα βλέμμα για στήριγμα. Δώσε μου αυτό που νομίζεις ότι μου λείπει και θα στο...

Έχω απέναντι την οθόνη του υπολογιστή μου. Μια νέα συνομιλία αρχίζει. Πολλά κοινά, έχουμε, λέει το φατσοβιβλίο. Χμμμ! Για να δούμε, πάλι! Δε θέλω να...

Γράφει η Ζωή Παπατζίκου κι η Εύη Μαυρογιάννη. Εύη: Ένας σπόρος αγάπης. Άλλοτε, σπόρος ευτυχίας. Ένας σπόρος που “φυτεύθηκε” σε ανύποπτο χρόνο. Ένα σποράκι που...

Σε κοιτάζω στον καθρέφτη. Δεν πειράζει που μεγάλωσες, βρε! Εγώ σε αγαπάω όπως είσαι. Και κοίτα να δεις, ε; Έπρεπε να περάσουν τα καλύτερά μου...

Ποτέ μην πιστεύεις σε προβλέψεις. Πόσες προβλέψεις σου πέταξαν στη μούρη; Επέλεξα, ανάμεσα στις πολλές, για τη ζωή μου, αυτές που μου έδιναν δύναμη. Τη...

Η Φρίντα Κάλο, ήταν Μεξικάνα ζωγράφος. Γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1907 και πέθανε, τον ίδιο μήνα, το 1954.   Το 1913, αρρωσταίνει από πολιομυελίτιδα, με...

Μια γλυκιά, καλοκαιρινή νύχτα. Τίποτα δε μαρτυρά τη μελαγχολία που υπάρχει στον αέρα. Κοιτάζω την ανοιγμένη μου μπαλκονόπορτα. Ένα ελαφρύ αεράκι, ίσα να μου υπενθυμίζει ότι το...

Πόσο συχνά αναπολώ εκείνα τα αγνά κι όμορφα παιδικά χρόνια, που κάθε τέλος της σχολικής χρονιάς και για ένα ολόκληρο καλοκαίρι, μεταμορφώναμε τη γειτονιά σε...

“Σιωπή” Μια απλή λέξη ή ένα μεγάλο συναίσθημα; Ένα νόημα, σχεδόν ακαθόριστο, που πολλές φορές χάνεται μέσα σε  κλειστά στόματα. Πόσα ανείπωτα κρύφτηκαν πίσω της;...

  Φαντάσου τη ζωή σου. Ο κύκλος της ζωής, που ξεκινά, με εσένα πρωταγωνιστή, από δύο κύκλους που ενώθηκαν πυρωμένα. Ο κύκλος που άνοιξε με...

Πόσο συχνά και πόσο εύκολα βγαίνει από τα χείλη; Αυτό παρατηρείται όλο και συχνότερα στις σύγχρονες κοινωνίες. Δε είναι ο ρόλος της αυτός. Δε γεννήθηκε...

Είναι που οι ώρες προσμονής ήταν ατελείωτες. Για σένα, μόνο για σένα. Μηνύματα κενά. Πικρές σκέψεις. Σιωπή. Ήσουν η απόλυτη χαρά. Ο σκοπός μου. Και...

Πάει ήδη προς ξημέρωμα. Σφίγγω τα μάτια μου. Παίρνω μια ανάσα, χαλαρώνοντας. Ξεφυσώ με μανία. Ξέρεις, πάει καιρός που αφήσαμε το νησί και μελαγχόλησα. Τα...

Πόσες μορφές μπορεί να πάρει μια λέξη; Πόσες “ανθρώπινες” μορφές… Ανιδιοτέλεια… Μια λέξη αφηρημένη για τους περισσότερους, τόσο απτή για μένα. Παίρνει κάθε φορά σάρκα...

Είναι κι αυτοί “οι άλλοι”, που δεν είναι συγγενείς. Κι όμως. Ίσως να είναι περισσότερο συγγενείς. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που δίνουν, χωρίς την “υποχρέωση”...