Ιωάννα Πιτσιλλή

Δεν ξέρω αν οι νεράιδες ήταν όντως ξεπεσμένες θεότητες. Ο διαχωρισμός τους επίσης σε καλές και κακές θα έλεγα πως με χαλάει. Για μένα ο...

Μασκαρεύονται οι άνθρωποι για να αρέσουν μα  αρκεί ένα αδύναμο  αεράκι, μια μικρούλα μπόρα τόση δα για να φύγουν οι μπογιές. Και κανείς πια δεν θέλει να...

Είναι φορές που έρχεσαι ακάλεστη στον ύπνο μου. Τρυπώνεις με το έτσι θέλω μέσα στα όνειρα μου και με δικάζεις.  Κάθεσαι σε βελούδινη καπιτονέ  καρέκλα απέναντι...

Ο άνεμος έχει τα ντέρτια του Παιδεύει τα σύννεφα Τα ανακατεύει Αυτά λούζονται το γκρι Κάποια το μαύρο Βρέχει Μια αστραπή τρυπάει τη νύχτα Νικάει...

Καλωσόρισες στο σπιτικό μου κύριε Ντίκενς. Τιμή μου να βρίσκεσαι απόψε στο σαλόνι μου. Να κεράσω τσάι; Ναι, φυσικά και μπορείς να το πάρεις από...

Μια φορά και έναν καιρό, μήνα Δεκέμβρη, παραμονή Παραμονής θα ήτανε νομίζω, προσγειώθηκε στη γη ένα μικρό τοσοδούλη αστέρι. Η νύχτα εκείνη, μεταξύ μας, ήταν...

Γλώσσα δεν έβαζε στο στόμα της. Η χαρά λένε δεν κρύβεται.   Μια  μιλούσε για τις καινούργιες κουπ που άλλαζε κάθε τόσο στο μαλλί, μια για τα...

Επέμενε να με κεράσει στο σπίτι της ελληνικό καφέ μερακλήδικο. Καλοψημένο και με πολλές αγάπες πάνω στο καϊμάκι του, είπε στην προσπάθεια της να αποδεχτώ...

Η Μάρα έχει περάσει τα σαράντα και  δεν έχει βάλει στεφάνι ποτέ. Ίσως να έβαλε κάποιες νύχτες στα όνειρα της, δεν μπορώ να ξέρω. Μπορεί εκεί...

Οδηγώ αποσβολωμένη, χαμένη στις σκέψεις και τα προβλήματα μου.  Ξάφνου πετάγεσαι μπροστά μου από το πουθενά, κορδωτός να οδηγείς το ακριβό το  αμάξι σου. Είσαι ακριβώς...

  Έχεις πότε αναρωτηθεί πόση δύναμη έχει μια αγκαλιά; Με πόσα τέρατα μπορεί τάχα μου να τα βάλει ; Πόσους δαίμονες μπορεί να αντιμετωπίσει και...

Η μπόρα είχε μόλις κοπάσει. Το τοπίο θύμιζε έντονα ρημαδιό με τις  ταμπέλες των μικρών καφέ και τις  καρέκλες τους ξεσπιτωμένες. Δεν τα κατάφεραν  να αντισταθούν  στη δίνη του...

Αισθάνομαι πραγματικά τυχερή που μένω σε πόλη παραλιακή. Δεν έχουν όλοι μια θάλασσα στα πόδια τους ξέρεις.  Και δεν είναι μόνο τα καλοκαίρια που μπορείς...

Τον συναντώ κάθε μέρα την ίδια πάντα ώρα, στο ίδιο ακριβώς σημείο. Εγώ με το τσιγάρο στο στόμα και με το αριστερό χέρι βιδωμένο στο...

Λένε πως οι γάτες έχουν εφτά ψυχές. Δεν ξέρω … Τις βλέπω να λιάζονται τα πρωινά Να κοιμούνται κοντά στις ρόδες των αυτοκινήτων Πάνω στα...

Είχα τους ενδοιασμούς μου όταν το πήραμε στο σπίτι. Δεν μπορούσα να διανοηθώ ότι εκτός από δυο σκυλιά και δυο παπαγάλους θα φιλοξενούσαμε και ένα...

Το να είσαι γυναίκα δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Είναι μάλλον μια περίπλοκη υπόθεση. Με χρώματα όμως! Ναι, είναι μια περίπλοκη χρωματιστή υπόθεση! Μόνο που...

Παρακαλούσα από το πρωί να βραδιάσει πιο νωρίς. Έστρωσα τραπέζι και άναψα κεριά. Περίμενα. Δεν ήρθες ούτε απόψε. Έβαλα στο πικάπ το δίσκο της σιωπής...

Η Ματούλα μπήκε στην αίθουσα κρατώντας αγκαζέ το άσπρο αφράτο μπράτσο της Βερενίκης. Ένα αμυδρό χαμόγελο- αυτό της αμηχανίας- είχε καρφιτσωθεί με το έτσι θέλω...

Ίσως γιατί φίλησες στο στόμα τους φόβους μου και τους ημέρεψες. Ίσως γιατί άνοιξες μια καταπακτή στην καρδιά μου και από εκεί πότισες κάτι ανεμώνες...

Όλοι οι δρόμοι  με βγάζουν στην πόρτα σου μπροστά. Καμιά πόρτα δεν πρόκειται  να αγαπήσω πιότερο από τη δική σου. Κανένα άλλο σπιτικό. Κουβαλάω στην τσάντα μου...

Ότι μου αρέσει έχω την τάση να το σημειώνω κάτω στο χαρτί. Να το γράφω με τα πιο όμορφα και στρογγυλά μου γράμματα. Να το...

Και ύστερα ήρθε η φωτιά και τα πήρε όλα. Γέμισε η ατμόσφαιρα μυρωδιά από καμένη σάρκα. Κάποιοι έτρεξαν να βοηθήσουν. Κάποιοι έβαλαν στολές και πήραν...

«Μου είχες υποσχεθεί μια βόλτα με το ροζ αερόστατο μπαμπά. Δεν μπορείς να φύγεις τώρα!», είπε η μικρή Μανώλια και έτρεξε στο παράθυρο του μπεζ...