Παντελής Χατζηκυριάκου

“ Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο,...

Είχε πάρει να βραδιάζει κι εγώ βρισκόμουν ακόμη εκεί. Ξεχασμένος, από νωρίς, στην εξώπορτα της πολυκατοικίας να παρακολουθώ την καταιγίδα. Μαρμαρωμένος, κάτω από το ημίφως,...

Και τώρα που όλοι εμείς γινόμαστε μάρτυρες αυτού του δράματος, θέλω να μου πει κάποιος υπεύθυνα, ποιος Θεός θα επέτρεπε μια τέτοια κτηνωδία. Θέλω να...

Μη με ρωτάτε γιατί, δεν ήταν δύσκολο να την ξεχωρίσω από το πλήθος. Από τα πρώτα μας κιόλας κοινά λεπτά, αφύπνισε εκείνη την κοιμισμένη μέσα...

Σεπτέμβριος 2016 – Σεπτέμβριος 2019. Τρία χρόνια διαδικτυακής γραφής. Τρία χρόνια καθημερινής περιήγησης στο διαδίκτυο, περιπετειώδους διείσδυσης στα άδυτα αμέτρητων διαφορετικών ψυχών, αλλά και άγριας...

Γράφουν η Φλώρα Πέππα και ο Χατζηκυριάκου Παντελής Σε ερωτεύτηκα με το μυαλό, το κορμί και την καρδιά. Με αυτήν ακριβώς τη “δύστροπη” σειρά. Τόση...

Φταις. Φταις που κι εγώ προσπαθώ μα δεν μπορώ με τίποτα να θυμηθώ πώς ένιωθα τότε. Φταις που αδυνατώ να νιώσω έστω και στο ελάχιστο...

Εκείνο που δε σου έμαθε ποτέ κανείς, είναι ότι η παροιμία που θέλει τον σκοπό να αγιάζει τα μέσα, οπουδήποτε αλλού παρά στη δική σου...

Και κάπως έτσι, άλλο ένα σούρουπο με βρήκε ξεχασμένο πάνω από τη φωτογραφία σου. Να την ψηλαφίζω, να της μιλώ και τελικά να ξημερώνομαι μαζί...

Δεν μπόρεσες ποτέ σου να παραδεχτείς, ότι το δικαίωμα του να είσαι η εξαίρεση και όχι ο κανόνας, έπαψε να σου δίνεται τη στιγμή που...

Ο φετινός Σεπτέμβρης δε θα θυμίζει κάποιον προηγούμενο και το ερχόμενο καλοκαίρι θα έχει μια γεύση πιο αλμυρή από κάθε άλλη φορά. Η προσμονή δε...

Και τώρα που ο καιρός πέρασε και ο θυμός καταλάγιασε, έλα να σου πω δυο αλήθειες. Να σου εκμυστηρευτώ μερικά πράγματα απαλλαγμένος από οποιαδήποτε εμπάθεια...

Ολόκληρη η ζωή σου ένα φθηνό αλισβερίσι. Ένα σκέτο πάρε – δώσε σε ένα ιδρωμένο σεντόνι που διαρκεί τόσο όσο το αναφιλητό που στοιχειώθηκε στα...

Γιατί ο άνθρωπος μάτια μου, δε μεγαλώνει όταν τα χρόνια του περάσουν. Κανένα χρονοδιάγραμμα και καμιά προεπιλεγμένη στιγμή δεν κατεβάζει αυτόματα το διακόπτη της παιδικότητας...

Γιατί εκείνοι οι άνθρωποι ενσαρκώνουν κάθε έννοια αυταπάρνησης και ανιδιοτέλειας. Ψυχές που βλέποντας στα μάτια τους ταξιδεύεις στην καρδιά τους. Πρόσωπα αστραφτερά, που με το...

Και κάπως έτσι, απόψε παραιτούμαι. Εγκαταλείπω και την τελευταία μου προσπάθεια να σε πείσω για έναν κόσμο που από την αρχή είχες απορρίψει. Να ψάχνω...

Από τα τόσα στερεότυπα που ανακυκλώνονται σε συζητήσεις μέσα από δογματικά διαγγέλματα· από τις εξυπνάδες αυτές που αναπαράγονται σωρηδόν γεμίζοντας στήθη με έπαρση κι αλαζονεία·...

“Αντίο”: Μια λέξη ζωτικής σημασίας. Πέντε απλά – πλην όμως καθοριστικά γράμματα, τα οποία μπορούν να βάλουν τέλος σε όλα όσα σε κρατούν πίσω και...

Αν υπάρχει κάτι που δεν πρέπει να κάνεις ποτέ στον εαυτό σου, είναι το να αναρωτηθείς αν τελικά έκανες όσα περνούσαν από το χέρι σου...

Ξημέρωσε παραμονή πρωτοχρονιάς και η πόλη σφύζει από ζωή. Οι δρόμοι γέμισαν από μικρά παιδιά, τα σπίτια από καλούδια, οι ετοιμασίες για το βράδυ κορυφώνονται...