Μαρία Βούλγαρη

Με κάνεις να θέλω να σ’ τα ξεκλειδώσω όλα, όχι για να τα δω εγώ, αλλά για να τα δεις εσύ. Κρύβεις ένα μεγάλο θησαυρό που είναι σε εφτασφράγιστο μπαούλο κρυμμένος. Είσαι ένας προβολέας που έχει τα φώτα του κλειστά εδώ και χρόνια, ενώ μπορεί να λάμπει και στη βροχή […]

Επιθυμία δεν είσαι εδώ• γαργαλάω τα θέλω μου και είσαι απούσα. Κι αυτή η σιωπή μια βοή πικρόχολη που τις νύχτες με θυμώνει και ξεσπάω. Μια λέξη πες μου κι ας είναι ετοιμόρροπη κι ας είναι κομμένη στα δύο ή στα δέκα ή στα εκατό. Δεν με πειράζει. Συνήθισα να […]

Κρυφοκοιτάζω τον ερχομό σου απ’ το παράθυρο. Κάνω πως δεν ακούω τις σειρήνες στο αδιέξοδο. Κάνω πως δεν ακούω το όνειρο στην απομάκρυνση. Ακροβατώ μες στην ανάμνηση σαν υπερσυντέλικος μιας αιτιότητας. Μένω ατάραχη μέσα στο θόρυβο σαν ξεχασμένη αναχώρηση. Αποσυντίθεμαι σαν διάλογος μέσα σε γεύσεις αοριστίας. Περιφέρομαι σαν νοσταλγία σε […]

Θέλεις να ερωτευτούμε;  Να λικνίζεται η νύχτα στην κίνηση; Να κοιταζόμαστε στα μάτια  και να μη σταματάμε να μεθάμε από έρωτα; Θέλεις να γίνεις η πιο γλυκιά μου συγκίνηση; Η πιο γοητευτική μου ανάγκη; Η πιο συναρπαστική απόπειρα ευτυχίας; Πες μου. Κι αν όχι με λέξεις,  χάρισέ μου εκείνο το […]

“Πάρε με όταν φτάσεις”. Αυτή η φράση με έχει στιγματίσει. Θα μείνει μέσα μου χαραγμένη για πάντα. Θυμάμαι τον εαυτό μου φοιτήτρια χρόνια πριν στην Αγγλία. Μπαινόβγαινα σε αεροπλάνα και τρένα συχνά. Κι η σταθερή κουβέντα της μάνας μου όταν ταξίδευα ήταν πάντα η ίδια: παιδί μου γλυκό, όταν φτάσεις, […]

Αναπνέω μια ησυχία  γεμάτη θόρυβο εκπλήξεων  και μια κραυγή στολισμένη ευαισθησία.   Αναπνέω δακρυγόνα παρηγοριάς    και μια ελπίδα καλοντυμένη    σε μέγεθος έξτρα large.    Αναπνέω μέσα από μια έκλειψη ευτυχίας.    Αναπνέω τη φωτιά των ματιών σου.   Χάνεσαι.    Χάνομαι.   Σε μια στροφή χωρίς περιστροφή εκτροχιάζομαι.  […]

Θα ήθελα ένα βράδυ να τα ξεχάσουμε όλα και να αγκαλιαστούμε σφιχτά μέχρι να σπάσουμε τρυφερά μέσα στην αγάπη μας. Να κουμπώσουμε ξανά τις ψυχές μας.  Να αφήσουμε πίσω όλα όσα μας πλήγωσαν και να μοιραστούμε τις αλήθειες μας κατάματα. Ερωτεύτηκα την ευαισθησία σου. Την ευαλωτότητά σου κι ας την έκρυβες […]

Άφησα τα παπούτσια που μου χάρισες  δίπλα στο κρεβάτι.  Για να θυμάμαι κάποιες φορές  πως η ζωή μου, φορούσε τα βήματά σου. Για να θυμάμαι κάποιες φορές  πως η ζωή σου, πέρασε από δίπλα μου  αγγίζοντας τη δική μου. Για να θυμάμαι κάποιες φορές  πως οι ζωές μας συναντήθηκαν  κι […]

Μη σκέφτεσαι τη ζωή σου σαν μια μακρινή και ατελείωτη διαδρομή.  Είναι φθαρτή και πεπερασμένη. Για αυτό να ζεις την κάθε σου μέρα δυνατά και έντονα σαν να είναι η έσχατη.   Και να κάνεις αυτό που αγαπάς χωρίς ενδοιασμούς και φόβους.    Να το κάνεις χωρίς πολλές σκέψεις.    […]

Είμαι εσύ.  Είμαι μια σταγόνα σιωπής που κυλάει στις φλέβες σου.  Είμαι ένα χαμόγελο που χορεύει στο βλέμμα σου. Είμαι η παύση και το κόμμα στις λέξεις σου.  Είμαι η επιθυμία στο παραμιλητό σου.  Είμαι ένα στιχάκι που σκόνταψε στις νότες σου. Είμαι όλα αυτά που η αγάπη μπορεί.   […]

Έφυγες. Χωρίς μια λέξη. Εξαφανίστηκες. Σαν φάντασμα. Χάθηκες. Αναπάντεχα. Σε μια πλάνη ορατών και αοράτων αισθήσεων.   Τουλάχιστον μια απάντηση είχα δικαίωμα να την έχω.    Να μην ψάχνω στα τυφλά, μάταιες ερμηνείες.   “Ζωή μου”, “αγάπη μου”, “έρωτά μου”, “άγγελε μου”, “φως μου”, τόσες και τόσες λέξεις που δεν […]

Αν εσύ δε σε πάρεις από το χέρι, τότε ποιος;  Αν εσύ δε σε σηκώσεις όταν έχεις πέσει, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε αγκαλιάζεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε προσέχεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε φροντίζεις, τότε ποιος; Αν εσύ δε σε ερωτευτείς, τότε ποιος;  Αν εσύ […]

Αγάπα τον εαυτό σου δυνατά. Είναι ο μόνος που θα έχεις πάντα δίπλα σου. Ο μόνος πάντα κοντά σου.  Στις χαρές, στις λύπες, στα αδιέξοδα, στην ελπίδα που πεθαίνει πάντα τελευταία.  Τόσο απλά.  Ο εαυτός σου: η παρηγοριά και η συντροφιά σου.  Η φωνή που πάντα θα σου φωνάζει “προχώρα” […]

Δεν ξέρω τι με πληγώνει περισσότερο… εσύ, ή το ρυτιδιασμένο πρόσωπο της νύχτας που μπλέκεται στα δάχτυλά μου… Δεν ξέρω τι με σκοτώνει περισσότερο…  εσύ, ή η μελαγχολική ανάσα της ψυχής μου…   Δεν ξέρω τι με γονατίζει περισσότερο… εσύ, ή η ανυπομονησία του μέλλοντος στα μάτια σου…   Δεν […]

Όλα και όλοι έρχονται και φεύγουν. Το σημαντικότερο από όλα είναι να μην προδώσεις τον εαυτό σου. Ακόμα κι αν πονάς αθόρυβα, να θυμάσαι πάντα τούτο: χίλιες φορές κι αν πέσεις  κι άλλες τόσες κι αν τσαλαπατηθείς,  να μη φοβάσαι την πτώση,  αλλά την αδράνεια, την ηττοπάθεια  ή την παραίτηση.  […]

Χόρευαν σκιές πίσω απ’ το χρόνο κι ο χρόνος μπροστά απ’ τις λέξεις γέμιζε η πανσέληνος απ’ το βλέμμα σου σαν το ρούχο της φωτιάς που όταν το φόραγες έπλεκε η νύχτα χρώματα. Όαση αισθήσεων οι στιγμές κι αν γύριζα πίσω το χρόνο ούτε μια στιγμή δε θα αφαιρούσα από […]

Με χρυσόσκονη απ’ τα χρόνια θα ντύσω τη νοσταλγία ψελλίζοντας ονόματα. Και σε δοχεία σκαλιστά θα ζωντανέψω τη μορφή σου ανασαίνοντας… Έτσι θα αναδύεται στο πέρασμα του χρόνου το άρωμα της απουσίας σου… Και στην απέναντι σιωπή θα σε συναντώ υφαίνοντας τις εικόνες με χρώματα, να εισχωρείς μέσα τους και […]

Οι σκέψεις με τις σκέψεις φυλακίζονται ή απελευθερώνονται. Εξαρτάται πώς χρησιμοποιείς το μυαλό σου και τι τροφή δίνεις στον εγκέφαλο προκειμένου να την αξιοποιήσει κατάλληλα. Κάθε φορά που βάζεις το κλειδί στην πόρτα του εγκεφάλου, πρόσεξε πώς θα την ανοίξεις και πώς θα την κλείσεις. Γιατί αυτό που έχει σημασία […]

Θα γεύομαι τη νύχτα μέσα από τα ποιήματά σου… θα ξενυχτάω μαζί σου και θα επιτρέπω στα βράδια να πολιορκούν τη σκιά μου να εισχωρούν στις σχισμές μου… θα χαζεύω τα αποτυπώματα της μοναξιάς στους τοίχους ενός ξεχασμένου δωματίου… θα εξημερώνω μέσα μου το παραμύθι που ασπάζομαι… κι ύστερα θα […]

Ήρθες απρόσμενα μέσα στο μαύρο φόντο αυτού του κόσμου που πληγώνει ανώριμα. Ήρθες και γέμισε η ζωή μου χρώματα. Ήρθες και μοσχοβόλησαν οι στιγμές αρώματα. Ήρθες και άγγιξες την ψυχή μου με τρόπο μοναδικό ,έτσι όπως ποτέ κανείς άλλοτε δεν κατάφερε να το κάνει. Ήρθες και έδωσες τροφή στα κύτταρά […]

Δύσκολοι οι χειμώνες και τα σκεπάσματα δε φτάνουν… κι αν ήξερες να με αγκαλιάσεις λίγο πιο στοργικά, λίγο πιο γοητευτικά, λίγο πιο ξεσηκωτικά κάπως να με αποκρυπτογραφήσεις σε μια στιγμή αδυναμίας, θα σου αφηνόμουν ολότελα… θυμάμαι τις σιωπές σου… τις σκιές σου… τις γραντζουνιές σου στα σεντόνια αποτυπωμένες γυμνές στο […]

Αταξίδευτες αγάπες με κυκλώνουνε. Ο πιο τρικυμιώδης μονόλογος της σκοτεινής μου φαντασίας με καταδιώκει. Φυλαχτό μου τα χρώματα. Ουρλιαχτό μου οι αναμνήσεις. Κι η νύχτα όσο ευάλωτη κι αν μου συστήνεται, δε ραγίζει ποτέ όπως το ολόγιομο φεγγάρι για να σε ξεχάσω. Είναι στιγμές που το ολόκληρο μοιράζεται για να […]

Έγινε κρύσταλλο η παρηγοριά. Για να την ακουμπάω και να κόβομαι σε αναρίθμητα κομμάτια. Έτσι το θέλησε η νύχτα.  Να με κλείνει μέσα της και να με διαλύει. Έγινε φυλαχτό η καρδιά. Για να τη θωρακίζω και να μ’ αγαπάει σαν μικρό παιδί. Έτσι το θέλησαν τα δευτερόλεπτα. Να με […]

Και ναι λοιπόν. Αυτή τη φορά για να ξέρεις, με απογοήτευσες οριστικά! Για αυτό απομακρύνθηκα από σένα. Και ευτυχώς γιατί σώθηκα. Απελευθερώθηκα. Άκουσα το ένστικτό μου που ξέρει πολύ καλά να με συμβουλεύει και επαληθεύτηκαν όλα. Η διαίσθηση, αυτή τα ξεδίπλωσε όλα. Δε χρειάστηκε να πεις πολλά.  Κατάλαβα τα πάντα […]