Το κυνήγι της άπιαστης χρυσής τομής ανάμεσα σε αριθμούς και λέξεις
Χαίρετε. O καθένας και η καθεμία από μας έχει βρει έναν τρόπο να ορίσει, να περιγράψει ή αν θέλετε να ζωγραφίσει τη ζωή του και πως την βλέπει. Ταξίδι, θάλασσα, περίπατος, ουρανός, ένα βλέμμα, πλήθος, μοναξιά, όποια λέξη εξυπηρετεί καλύτερα την οπτική του και την κοσμοθεωρία του. Αν ήθελα να ορίσω τη ζωή μου θα ήταν μια διαρκής πάλη μεταξύ των λέξεων και των αριθμών σε αρχαία παλαίστρα.
Με τον ένα τρόπο ή τον άλλον η ζωή μας ορίζεται και μερικώς καθορίζεται από τις λέξεις και τους αριθμούς. Οι λέξεις είναι τα άτια του νου με τα οποία ταξιδεύεις στα μέρη των ιδεών. Μπορείς να τις χαλιναγωγήσεις, μπορείς να τις αφήνεις να καλπάζουν, σε κάθε περίπτωση όμως σε ταξιδεύουν. Από την άλλη πλευρά οι αριθμοί. Οι αδάμαστοι φύλακες της ζωής. Οριοθετούν τις περιοχές της ζωής σου, χτίζουν κάστρα που άλλοτε σε προστατεύουν, άλλοτε σε φυλακίζουν.
Στον Μεσαίωνα, γύρναγε στα στενά της Πίζας ένα ανήσυχο μαθηματικό μυαλό. Το όνομα αυτού Leonardo Pisano Fibonacci. Οι αριθμοί της ακολουθίας Fibonacci είναι το μοτίβο ανάπτυξης της φύσης, των ζώντων οργανισμών, της παρουσίας μας στον πλανήτη. Τι είπε σε απλά λόγια ο καλός αυτός κύριος; Ένα και ένα μας κάνουν δυο. Ο θεμέλιος λίθος της λογικής. Η οριοθέτηση του ζην.
Σε αυτό το πλαίσιο έρχονται να ζωγραφίσουν οι λέξεις. Να βάλουν ζωηρά ή μουντά χρώματα, ανθρώπους και τοπία, ιδέες και αισθήματα. Το ευ ζην. Το αλατοπίπερο της ζήσης μας. Σε αυτό το σημείο έρχεται το κυνήγι της ταχύποδης θεάς. Της χρυσής τομής ανάμεσα σε λέξεις και αριθμούς. Στο ζην και στο ευ ζην. Δεν στέκεται ποτέ η άτιμη. Αλλάζει μορφές, μέρη και σε περιπαίζει κοιτώντας σε στα μάτια. Εκεί που νομίζεις ότι την έχεις πιάσει, στα ανατρέπει όλα.
Στην αρχαία παλαίστρα της αριστοτελικής ευδαιμονίας, δηλαδή στο υπέρτατο αγαθό που θα σε ολοκληρώσει, παλεύουν μέρα με τη μέρα αυτοί οι δυο σύντροφοι της ζωής σου. Το ποιος θα επικρατήσει, αν ποτέ γίνει αυτό, θα καθορίσει και το είδος της ζωής σου. Σε κάθε περίπτωση, ανθρώπους. Ιδέες, αισθήματα, λέξεις και αριθμούς μην καταδεχτείς ποτέ να τα μεταχειριστείς άπληστα. Πάλεψε μαζί τους, αγκάλιασέ τους, αποχωρίσου όταν φτάνει η ώρα, αλλά σεβάσου την πνοή τους. Ανασταίνει τη δικιά σου πήλινη ψυχή. Δεν είναι μικρή υπόθεση.
Τα σέβη μου.
Λουκάς Αναγνωστόπουλος
Μου αρέσει η γραφή και η έννοια της παρέας. Οι στιγμές που μοιράζεσαι, οι λέξεις που γίνονται ιδέες και αισθήματα. Οι άτακτες ερριμμένες σκέψεις μου μετατρέπονται σε λέξεις με την ελπίδα ότι ιδέες που μοιράζονται δεν πεθαίνουν ποτέ.
Απλά, κάθε φορά καλύτερος.
Υποκλίνομαι!