Ξέρω να χάνω
Ξέρω να χάνω.
Ξέρω να αντέχω.
Να σκοτώνω εμένα την ίδια, για να αναστήσω εσένα.
Ξέρω να κοιμάμαι σε ένα κρεβάτι από πρόκες και να ξυπνάω πάνω στο παγωμένο χιόνι.
Ξέρω να χάνω..
Ξέρω να χάνομαι.
Να χάνω τα λόγια που θέλω να πω, που ποτέ δεν θα μπορέσω να σου ψιθυρίσω πάλι.
Να καταπίνω δηλητήρια και να ξεγέλαω τον θάνατο πως είμαι ζωντανή.
Ξέρω να χάνω.
Ξέρω να ξεχνάω.
Να με σταυρωνεις και να λέω δεν πονάω.
Να με εγκαταλείπεις και να λέω σε ευχαριστώ.
Να με φυλακίζεις και να κάνω πως γελάω.
Ξέρω να χάνω.
Ξέρω όταν φεύγεις να κοιμάμαι στην υγρή άμμο.
Να έρχεσαι και να ξυπνάω σε ένα λιβάδι από ανεμώνες.
Να με πονάς και να λέω δεν πειράζει.
Να σε πονάω και να πεθαίνω για να ζήσεις εσύ.
Ξέρω να χάνω.
Έχω μάθει πολύ καλά να με μισείς και να μισώ τον εαυτό μου.
Να με κόβεις με το μαχαίρι και να σου φιλάω τα χέρια.
Να με αφήνεις στην άκρη του γκρεμού και να μαζεύω αστέρια.
Ξέρω να χάνω.
Να σε χάνω όμως..
Δεν έμαθα ποτέ.
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
