Ο σταθμός μου εσύ

¨Αγαπημένε μου, να χωθώ απόψε στην αγκαλιά σου και καθώς θα μου χαϊδεύεις τα μαλλιά να μου πεις μια ιστορία;¨

 ¨Έλα αγάπη μου θα σε κλείσω μέσα μου και θα σου μιλήσω για έναν σταθμό αλλιώτικο από τους άλλους.¨

¨Μα για έναν σταθμό θα μου μιλήσεις; Θέλω κάτι που να έχει ζωή να είναι δυνατό να με συνεπάρει.¨

¨Άκουσέ με πρώτα και αν δεν σου αρέσει θα σταματήσω.¨

¨Εντάξει λοιπόν …..όλη δικιά σου……σε ακούω.¨

¨Κλείσε τα μάτια και ονειρέψου αυτόν τον σταθμό. Έναν σταθμό που αποχαιρετιούνται μισά ή γεμάτα όνειρα και σμίγουν οι απουσίες. Κόσμος γεμάτος προχωρά άλλοτε με βήμα γοργό και άλλοτε σέρνει τα βήματά του τραβώντας την σκιά του. Κάποιος κάπου πάει  ή από κάπου έρχεται ,είναι και αυτοί βέβαια που έμειναν πίσω να κλαίνε ή ψάχνουν στις ματιές των άλλων για ένα σημάδι ελπίδας. Για μερικούς το τρένο έφυγε, κάποιο πήραν το λάθος, άλλοι δεν τα παράτησαν πήραν το επόμενο γιατί έστω και αργά λαχτάρησαν να φτάσουν. Είναι και εκείνοι που ποτέ δεν τόλμησαν να κάνουν το βήμα ,που πάντα δείλιασαν.¨

¨Με φοβίζει αυτός ο σταθμός αγάπη μου αλλά θέλω να ακούσω κι άλλο. Κανείς δεν γελάει εκεί;¨

¨Φυσικά υπάρχουν αγκαλιές  αληθινές  αλλά και ψεύτικες δάκρυα χαράς, αγγίγματα, ανάσες πνοής αλλά και βρώμικες που γεμίζουν τον αέρα, μα τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Πάντα έρχεται το επόμενο και σφυρίζει δυνατά τόσο δυνατά που δεν μπορείς να το αγνοήσεις. Περιμένουν με τους πόθους μέσα σε μια βαλίτσα και λαχτάρες που χωράνε μόνο μέσα στο μυαλό. Δεν χρειάζονται αποσκευές. Λαχταρούν ένα ταξίδι έναν προορισμό. Άλλες φορές όχι αρκεί να φύγουν. Λίγο τους νοιάζει το που. Φόρεσαν τα καλά τους, άλλοι ντυμένοι πρόχειρα άλλοι έχουν μόνο την γύμνια τους για πανωφόρι, μα όλοι για μία θέση τσακώνονται ποιος θα βρει την καλύτερη. Μια θέση σε ένα παράθυρο με θέα.¨

¨Και τι ηλικίες πάνε σε αυτόν τον σταθμό; Ποιοι άνθρωποι πάνε εκεί;¨

¨ Όλοι καρδιά μου, αλλά δεν έχει σημασία σε ποια θέση ταξιδεύεις ούτε αν είσαι όρθιος. Σημασία έχει το πόσο πολύ το θέλεις γιατί σαν φτάσεις στην διασταύρωση δεν θα ορίσεις εσύ που θα πας μα το τρένο θα διαλέξει για σένα.¨

¨Συνέχισε μου αρέσει τελικά αυτή η ιστορία. Μου αρέσει που με έχεις αγκαλιά ,δεν φοβάμαι.¨

¨Θα δεις δάκρυα να ανεβαίνουν τα σκαλιά και σκυθρωπές συνειδήσεις να τα κατεβαίνουν, προδομένες ψυχές μα και μεγάλους έρωτες να περιμένουν. Εκεί κάπου περιπλανιέται και η ευτυχία αλλά πάντα την προσπερνάμε. Θα κοιτάνε τη γη η θα νομίζουν ότι έγιναν θεοί. Ποτέ μπροστά.¨

 ¨Δουλεύει συνέχεια αυτός ο σταθμός;¨

¨Πάντα αγαπημένη μου. Κάθε μέρα κάθε νύχτα. Δεν σταματά καθόλου. Υπάρχει πάντα θα υπάρχει και εσύ απλά επιλέγεις μια άφιξη ή μια αναχώρηση ή να περιμένεις Εσύ αποφασίζεις.¨

¨Νομίζω τον βρήκα τον σταθμό σου. Είναι η ζωή. Ναι γι΄ αυτήν μου μιλάς.¨

¨Ακριβώς αγαπημένη μου. Αυτή είναι. Ένας σταθμός είναι η ζωή μας. Πού μας φέρνει συναντήσεις και μας κερνά αποχωρισμούς.¨

¨Αγαπημένε μου έλα να σε πάρω εγώ τώρα αγκαλιά και να σου πω πως ο δικός μου σταθμός είσαι εσύ. Ένα ταξίδι. Ένας προορισμός και το εισιτήριό μου το έκοψα χωρίς επιστροφή. Να το θυμάσαι.¨

Παναγιώτης Στυλιανόπουλος