Και κάπως έτσι εκκινεί ο αγώνας.
Δυο άνθρωποι ξένοι μέχρι χθες, μαγεύονται από το ειδυλλιακό τοπίο μιας ακρογιαλιάς, χαμογελαστοί και γεμάτοι όρεξη ξεκινούν το ταξίδι για την περιπέτεια.
Απομονωμένοι απ’ όλους και απ’ όλα, “σα ναυαγοί, σα Ροβινσώνες, δίχως νόμους και κανόνες”, όπως λέει και το τραγούδι, βιάζονται να ανακαλύψουν ο ένας τον άλλον, να γευτούν τους καρπούς και τους χυμούς μιας ανεξερεύνητης θάλασσας συναισθημάτων.
Τι κι αν ξεχνάνε να φάνε, τι κι αν τη βγάζουν ξιπόλυτοι στην παραλία, αυτό που κυριαρχεί στην αρχή είναι πάντα το πάθος, η ένταση, η αδρεναλίνη στα ύψη.
Τα καθημερινά αγωνίσματα, μια πρόκληση για τη συνέχεια.
Κανείς δε βαριέται, κανείς δεν παραπονιέται, γιατί το έπαθλο είναι το “μαζί”.
Μαζί και πεινασμένοι, μαζί και χορτάτοι, μαζί τραυματισμένοι, μαζί ξεκούραστοι.
Ουπς! Για κοιτάξτε καλύτερα γύρω γύρω βρε παιδιά!
Μα αυτοί δεν είναι μόνοι τους, υπάρχουν τόσοι τριγύρω τους : ο καλός, ο κακός, ο άσχημος, ο Δαυίδ, ο Γολλιάθ, η Σταχτοπούτα, οι κακές αδερφές της και πάντα κάποιος που κάνει τον Κινέζο.
Κι έτσι δεν είναι πιο μόνοι στην παραλία, έχουν συγκατοίκους.
Άλλοι είναι φίλοι τους και κάνουν καλή παρέα, μα οι πιο πολλοί ζηλεύουν το “μαζί” τους και φορώντας το μανδύα του συμπαίκτη, του συμπαραστάτη, αντί να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια, μάλλον τους καθυστερούν, μάλλον τους αποπροσανατολίζουν από το στόχο, μάλλον αντί για τη σκυτάλη της αντοχής, τους δίνουν τη σφεντόνα της ακαριαίας επίθεσης.
Και τότε οι ξέγνοιαστες ηλιόλουστες ημέρες στη “γαλάζια λίμνη” μένουν πίσω και το νησί μετατρέπεται σε πολύβουη ζούγκλα.
Τότε οι δοκιμασίες γίνονται πιο σκληρές.
Τότε η κούραση και τα νεύρα πρωταγωνιστούν.
Τότε η ίντριγκα εξοστρακίζει το fair play.
Τότε φοβάσαι.
Πως οι προμήθειες της τρυφερότητας λιγοστεύουν στην καλύβα της ασφάλειας.
Φοβάσαι πως κάθε σου λάθος, κάθε σου στραβοπάτημα, κάθε σου αστοχία, κάθε σου ξέσπασμα, κάθε κόπωση θα σε βγάλουν προτεινόμενο.
Survivor ο έρωτας κι εσύ παλεύεις για την ατομική σου ασυλία.
Παλεύεις για την καθημερινή σου τροφή, για το έπαθλο της βόλτας του “μαζί”.
Στον έρωτα είμαστε όλοι μαχητές.
Όποιος “διάσημος” πουλήσει βεντετιλίκι βγαίνει εκτός του παιχνιδιού της αγάπης.
Στον έρωτα η μαγεία είναι στην αβεβαιότητα , σ’ αυτό το πάνω- κάτω του καρδιογραφήματος που σημαίνει πως ζεις.
Στον έρωτα παλεύεις αδιάκοπα για το περιβραχιόνιο της ασυλίας του “μαζί”, κάνοντας κάθε μέρα ένα βήμα πιο κοντά προς το έπαθλο του “για πάντα”.
Ανθή Γεώργα
Γεννήθηκα στην Αθηνα, παιδί της γενιάς του 80, όταν μεσουρανούσαν η ντίσκο, το μαλλί αφανα και τα κόκκινα αυτοκίνητα. Σ αυτή τη γιγαντουπολη μένω και το απολαμβάνω, έχοντας πάνω μου ασβηστα τα σημάδια απο τις επιρροές της επαρχίας. Δύο γονείς, δύο ιδιαίτερες πατρίδες, ατελείωτα καλοκαίρια, έχω ζήσει το ένα τρίτο της ζωής εκεί. Εργάζομαι ως δικηγόρος, διαβάζω νόμους, τους ερμηνεύω, τους χειρίζομαι, τους χρησιμοποιώ σαν εργαλείο της δουλειάς. Όπως και το λόγο άλλωστε.. Σκέφτομαι με λέξεις, εκφράζομαι με αυτές και όταν δε γράφω δικόγραφα, τις κάνω προτάσεις μήπως και μπορέσω να ερμηνεύσω τους ευμεταβλητους νόμους της ζωής.
