Ένας θάνατος που βαφτίστηκε με το όνομα σου
Σκέφτομαι να βαφτίσω έναν θάνατο με το όνομα σου.
Να μην πεθαίνει ποτέ, να είναι καταδικασμένος να τρελαίνεται από τον πόνο και όμως να μην ξεψυχάει.
Να υποφέρει σαν εγκληματίας που του στερήσανε την απολογία και να μην βγαίνει η ψυχή του.
Σκέφτομαι να τραβήξω χειρόφρενο στην άκρη ενός γκρεμού, να φωνάξω δυνατά όλα τα κρίματα σου και μόλις ο αντίλαλος πάψει, να κλείσω τα μάτια και επιτέλους να λυτρωθώ.
Να σε αφήσω πίσω μόνο σου, μια ζωή με σακατεμένες ενοχές και τύψεις, μήπως έκανες λάθος που δεν πίστεψες ποτέ σε εμένα, όσο πίστεψα εγώ σε εσένα.
Να χαϊδεύουνε κάθε που νυχτώνει οι μύτες των ποδιών σου, το τελευταίο χαλικάκι στην άκρη αυτού του γκρεμού και όμως εσύ τελικά, να καταφέρνεις να γυρίζεις πίσω στην ζωή και τις αναμνήσεις μας.
Να φλερτάρει το μυαλό σου με την παράνοια και να καταλήγει στον δεύτερο μεγάλο θάνατο της λογικής.
Την αμφιβολία.
Σκέφτομαι όλα αυτά καθισμένη ήδη στο αυτοκίνητο και ανάβοντας ένα απο τα αγαπημένα σου τσιγάρα.
Και ύστερα θυμάμαι πόσο πολύ φρικτά σε αγαπώ.
Ανυπολόγιστα από την ζωή και τον θάνατο.
Σκέφτομαι ότι έχει σκοτεινιάσει και εάν θα κρυώνεις άραγε.
Αν θα έχεις ντυθεί καλά.
Πάντα ήσουνα απρόσεχτος και αφηρημένος όταν ήσουνα μόνος σου αγάπη μου.
Αυτά Σκέφτομαι..
Κλαίγοντας.
ΕΝΑΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΟΥ ΒΑΦΤΙΣΤΗΚΕ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
