(Κ)έρως ανίκατε μάχαν
Σήμερα ας το πιάσουμε λίγο διαφορετικά. Ας προσπαθήσουμε να αγγίξουμε ένα πολύ «ευαίσθητο» θέμα. Που εκεί είτε το θύμα είσαι είτε ο θύτης παραδέξου ότι τα θεματάκια σου, τα έχεις. Μιλάμε για την απιστία (εάν θέλουμε να το θέσουμε λεκτικά πιο κομψά διαφορετικά υπάρχουν ποικίλου είδους παρομοιώσεις αν θέλουμε να μιλήσουμε για αυτήν). Πόσα έχουμε ακούσει, πόσα έχουμε βιώσει σχετικά με αυτήν είτε σαν προσωπικό βίωμα είτε σαν κάτι που έχει να κάνει με τον περίγυρο μας. Έχουν καταναλωθεί ακατάσχετες ποσότητες αλκοόλ, τσιγάρων, καψουροτράγουδων στο όνομα της με συνοδεία δακρύων. Απαραίτητο συστατικό των εκάστοτε σκηνικών, οι εκφραζόμενες φράσεις από τα θύματα της «Μα γιατί να συμβεί σε μένα;», «Είναι δυνατόν να μην καταλάβαινα τίποτα τόσο καιρό;». ‘Όμως την θέση του βασιλιά στο ζήτημα περί κεράτου θα την κατέχει πάντα η ατάκα των θυτών «Δεν είναι αυτό που νομίζεις!». Εδώ αν θες την γνώμη μου, παίρνοντας τον ρόλο του δικηγόρου του διαβόλου, θα σου πω πως σχεδόν πάντα είναι αυτό που νομίζεις και κάτι παραπάνω…
Ας ψάξουμε όμως τι μπορεί να μας οδηγήσει στα προαναφερθέντα σκηνικά τρόμου και πόνου. Εγώ αν μου επιτρέπεται αρχικά θα επιμείνω στην θεωρία μου πως σε ότι κατάσταση και να δημιουργηθεί σε μια σχέση ένα μερίδιο ευθύνης το έχουν και οι δυο πλευρές. Γιατί ναι μεν ο άπιστος ξεκάθαρα φταίει για τις πράξεις του αλλά και το έτερον ήμισυ του στην σχέση τις ευθύνες που τον οδήγησαν σε αυτήν την δυσχερή θέση τις έχει. Έτσι λοιπόν προσπαθώντας να ξεδιπλώσουμε λίγο αυτό το κουβάρι, είναι απαραίτητο να εξετάσουμε ξεχωριστά αυτά τα δύο πρόσωπα. Αλλά ας μου επιτρέψετε, να τοποθετηθώ αρχικά για το ρόλο του θύματος στην συγκεκριμένη υπόθεση, προσπαθώντας να κάνω κατανοητό τον ρόλο αυτής της «προτεραιότητας».
Αγαπημένο μου πονεμένο πλάσμα εσύ, που είτε σε ενημέρωσε ο σύντροφος σου για το «ατόπημα» του, είτε το ανακάλυψες ο ίδιος, είτε στην χειρότερη περίπτωση κατά την άποψη μου στο σφυρίξανε τρίτοι, σκούπισε τα ματάκια σου και άκουσε με. Εκ πρώτης με βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη πως η απιστία από τον αγαπημένο σου είναι ικανή να σε τσουρουφλίσει ολόκληρο και με τα δίκια σου.
Μα μήπως να αναρωτηθείς αν μερίδιο ευθύνης έχεις κι εσύ σε αυτό που έγινε; Διότι αν ο άνθρωπος σου, είτε στην αρχή της σχέσης είτε κατά την διάρκεια της έδινε δείγματα απίστου ανθρώπου, δυστυχώς και λυπάμαι που στο λέω λάθος σου που την συνέχισες. Ο κάθε χαρακτήρας δεν αλλάζει μάτια μου και είναι ανούσιο να πιστεύουμε το αντίθετο. Από την άλλη, αναρωτήσου για την στάση που κράτησες εσύ απέναντι στον άνθρωπο σου. Είχες αφήσει να μπει η συνήθεια ανάμεσα σας; Του έδειχνες το ενδιαφέρον σου; Τον έκανες να νοιώθει όπως στην αρχή;
Μα για να είμαστε αντικειμενικοί, εσύ ερωτιάρη θύτη, που σκοπός μου δεν είναι να σε κατακρίνω. Άλλωστε εσύ από μόνος σου ενδόμυχα μπορείς να κρίνεις τον εαυτό σου. Έχεις σκεφτεί εν τέλει πως θα ένοιωθες αν ο άνθρωπος σου βρισκόταν στην θέση σου; Σκληρό; Μα γιατί; Αδύναμες στιγμές όλοι μας έχουμε… Έπειτα, προσπάθησε να σκεφτείς εσύ ο ίδιος τι σου προσφέρει η απιστία. Σίγουρα βλέποντας το καθαρά θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι το πρόσκαιρο θα σε αφήσει κενό μέσα σου. Η κοροϊδία προς τον άνθρωπο σου θα σε γεμίσει τύψεις, θλίψη.
Στάσου στο ύψος σου, κάνε τις επιλογές σου και στην τελική αν αυτή η σχέση έχει πάψει να σου προσφέρει καλύτερα να την λήξεις. Και πίστεψε με, με αυτόν τον τρόπο θα νοιώσεις καλύτερα κι εσύ μα και ο σύντροφος σου εν καιρώ…
Όλα τόσο απλά τελικά…! Κι αν τα σκεφτούμε όλα είναι οι επιλογές μας…! Και αν το ξαναεξετάσεις μήπως η απιστία δεν είναι και η συντέλεια του κόσμου;;
Χριστίνα Ρογκάκου