Μαμά: Η λέξη που φωνάζω ακόμα
Μαμά η λέξη που φωνάζω ακόμα..
Εκείνες οι φορές που προκύπτει κάποιο νέο και ενστικτωδώς σε ψάχνω για να στο πω
Το τηλέφωνο σου που ακόμα θυμάμαι μετά από τόσα χρόνια
Το φαγητό που θέλω να φτιάξω και θυμάμαι που το έκανες εσύ αλλά την συνταγή σου δεν την έμαθα ποτέ
Εκείνες τις δουλειές που έκανες εσύ και εγώ ψάχνω στις μνήμες το πώς να τις κάνω γιατί με τον δικό σου τρόπο γίνονταν γρήγορα
Η μαγεία που γινόταν όταν μοιραζόμενη μαζί σου το οποιοδήποτε πρόβλημα, με λίγες κουβέντες η καρδιά γαλήνευε
Τα πρωινά που ξυπνάγαμε και η πρώτη δουλειά ήταν το άνοιγμα του ραδιοφώνου για να πιάσουμε το τραγούδι
Η πόρτα που ξεκλείδωνε στο σπίτι όταν γυρνούσα και σε έβρισκα πίσω της χαμογελαστή και με μια αγκαλιά ανοιχτή
Τότε που με κοίταγες στα μάτια και καταλάβαινες τι ακριβώς συνέβαινε χωρίς να χρειάζονται περιττά λόγια
Τα βράδια που πεταγόμουν αλαφιασμένη από εφιάλτες, φώναζα μαμά και έλεγες, κοιμήσου εδώ είμαι.
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
