Γαλήνη μέσα από μια φουρτουνιασμένη αγάπη
Ξέρω ότι όλη μου η ζωή ήταν μια φουρτουνιασμένη θάλασσα, κανένας δεν μπόρεσε να κολυμπήσει μέσα σε αυτήν. Όποιος θέλησε να το κάνει το μόνο που κατάφερνε ήταν να βυθίζεται μέσα στα φουρτουνιασμένα βαθιά νερά της. Ένας από αυτούς ήσουν και εσύ μωρό μου, προσπάθησες να κολυμπήσεις, πάλεψες με τα κύματα, όρμησες επάνω τούς με άχτι και μανία σαν ένα αγρίμι, αλλά στο τέλος δεν τα κατάφερες όσο και να το πάλεψες. Τελικά ζωή μου, καρδιά μου, ψυχή μου, δεν μπόρεσες άλλο, τα πόδια σου σε κούρασαν, μούδιασες ολόκληρος και στα αγριεμένα νερά μου , βυθίστηκες, χάθηκες στον πάτο της φουρτουνιασμένης θάλασσας μου.
Σε έχασα μια για πάντα από κοντά μου, άραγε θα μπορέσω ποτέ μου να βρω γαλήνη, την γαλήνη που μου έδινες εσύ, άραγε μετά από σένα θα μπορέσω να βρω πραγματική αγάπη, την αγάπη που μου έδινες εσύ, εσύ που για μένα ήσουν ολόκληρη η ζωή μου. Το φως μέσα στο σκοτάδι μου, εσύ που έδινες όλο σου το είναι για να είμαι εγώ χαρούμενη και ευτυχισμένη, που η ψυχούλα σου έκλαιγε για να χαμογελάει η δική μου, άραγε θα μπορέσεις ξανά να μου φέρεις και πάλι την γαλήνη στην φουρτουνιασμένη και σκοτεινή ζωή μου; Να ξέρεις ότι ποτέ δεν έπαψα να σ αγαπάω και να σε σκέφτομαι, να σκέφτομαι αυτά τα χέρια που με αγκάλιαζαν και με το άγγιγμα τους μου μιλούσαν, που μου έλεγαν πόσο με αγαπάς και πόσο απαραίτητη και σημαντική είμαι για σένα , πως είμαι ολόκληρη η ζωή σου, όλο σου το είναι , όπως ήσουν, είσαι και θα είσαι εσύ για μένα αγαπούλα μου. Πότε μην πάψεις να με αγαπάς και να με σκέφτεσαι γιατί μην ξεχνάς είμαι η ζωή σου όπως και εσύ η δική μου άγγελε μου, όλο μου το είναι.
Ναι, ξέρω, υπήρξαν πολλά λάθη, μα πιο πολύ υπήρξαν η πληγές που γεννήθηκαν μέσα από αυτά τα λάθη μας. Αλλά ξέρω και κάτι πιο μεγάλο και πολύ πιο δυνατό που ονομάζεται αγάπη, όχι οποία και οποία αγάπη αλλά η δική μας αγάπη καρδιά μου, που είναι πιο δυνατή από τα πάντα. Είμαι σίγουρη ότι νοιώθουμε το ίδιο, μπορεί να μην είμαστε μαζί πια, μπορεί πλέον ο καθένας μας να τράβηξε τον δρόμο του, μπορεί να μην αγγίζει ο ένας τον άλλον, μπορεί τα μάτια μου να μην αντικρίζουν τα δικά σου, αλλά βλεπόμαστε κάθε δευτερόλεπτο, κάθε λεπτό, κάθε ώρα, σε βλέπω και με βλέπεις μέσα από τα μάτια της καρδιάς μας. Ξέρω ότι πονάς όπως πονάω πολύ περισσότερο από σένα εγώ καρδιά μου, ξέρω ακόμα ότι όταν με θυμάσαι και με νοσταλγείς, τα ματάκια σου, αχ αυτά τα τόσο αγγελικά και όμορφα ματάκια σου δακρύζουν όπως και πολύ περισσότερο δακρύζουν τα δικά μου στην σκέψη σου έρωτα μου.
Ξέρω ότι δεν μπορούμε να είμαστε μαζί αλλά παράλληλα ξέρω ότι οποίος αγαπάει πραγματικά επιμένει έως το τέλος, εσύ μου το έμαθες αυτό αγοράκι μου, όπως και πολλά άλλα, αλλά το πιο σπουδαίο που με δίδαξες ήταν το ποσό πολύ δυνατά μπορώ να αγαπήσω. Εσύ, Εγώ είμαι εδώ, θα είμαι πάντα εδώ, είμαι εδώ που με άφησες , μα τι λέω η χαζή δεν με άφησες, εγώ έδιωξα τον εαυτό μου από κοντά σου για να είσαι εσύ χαρούμενος και πάνω απ΄ όλα ευτυχισμένος, γιατί εσύ ήσουν, είσαι και θα είσαι εγώ. Η ζωή μου ολόκληρη, εσύ, σε αγαπώ και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει τίποτα και κανένας.
Ειρήνη Νιτη
