Ας τραγουδήσουμε απόψε

Λοιπόν,
ας τραγουδήσουμε κι απόψε.
Ας πούμε ένα τραγούδι που δε θα είναι γραμμένο
με λέξεις και γράμματα.
Μονάχα με σημεία στίξης.
Γιατί, ξέρεις, και τις λέξεις, κάποια στιγμή, τις σβήνει ο χρόνος
ή κάποτε, τα γράμματα, αρνιούνται να τις γράψουν.
Μα τα σημεία στίξης, μένουν για πάντα στις γραμμές
των κιτρινισμένων σελίδωνέ.
Ακόμα και αν βρίσκονται σε παλιά τετράδια, ξεχασμένα
που πότε δε θέλησες να ξεφυλλίσεις.

Λοιπόν,
θέλεις να τραγουδήσουμε κι απόψε;
Να πούμε ένα τραγούδι που θα ξεσηκώσει το κορμί μας να χορέψει.
Θα χορεύει και θα χορεύει όλη τη νύχτα.
Κι ας μην υπάρχει στο τραγούδι μας ρυθμός.
Μην ψάχνεις το ρυθμό.
Άκου, μονάχα τη μελωδία.

Τι λες;
Θέλεις να τραγουδήσουμε;
Κάποιο τραγούδι άγνωστο, στ’ αυτιά σου.
Γιατί πότε δεν τόλμησες να τους το σιγοτραγουδήσεις.
Μα γνώριμο στα μάτια σου.
Γιατί εκείνα είδαν, όσα δεν άφησες πότε τα χείλη σου,
να ψιθυρίσουν.

Λοιπόν, 
θέλεις απόψε να πούμε αυτό το τραγούδι;
Μην κάνεις πως δεν μ’ ακούς.
Προσπάθησε!
Κι ίσως, εκείνα τα μισοχαμένα παλιόχαρτα που 
τσαλάκωσες και πέταξες στο πάτωμα, πριν από λίγο, ασπρίσουν.
Και γίνουν Άγγελοι 
Κι έρθουν μαζί μας στο χορό
Γιατί εκείνοι ακούνε πάντοτε τις νότες μας
και τις υφαίνουνε, προσεκτικά, φτιάχνοντας μελωδία.

Έλα λοιπόν!
Έλα να τραγουδήσουμε απόψε αυτή τη μελωδία!

Ελίνα Δερμιτζόγλου