Γη

Γαία του Γαλαξία η νιότη
Έτη δεκάδες μακριά απ’ την σοφία
Σκόρπιες αναμνήσεις είναι οι γνώσεις της, φθαρμένα μνημεία
Και το Μέλλον να γεννάται από το Παρελθόν
Ως το τέλος και την αρχή του κύκλου της ζωής
Και των Ελλήνων, το φως του κόσμου
Χαρισμένο απ΄ τα όνειρα, εκεί όπου δεν φτάνει η ματιά
Όνειρα, με σάρκα και οστά
Των Δώδεκα άστρων χαραγμένη είναι η ιστορία
Σε Ουρανό, Θάλασσα και Γη
Και μένουν οι αριθμοί, έννοιες και γράμματα
Αθέατοι πολιτισμοί κρυμμένοι βαθιά στο άγνωστο καλλίγραμμο κορμί της
Και η αλήθεια σε δρόμους φωτεινούς να επιπλέει μέσα στο σκοτάδι
Ανάμεσα στην φωτιά και την σαγήνη
Στην γενέτειρα της γαλαζοπράσινης θεάς
Στην προσμονή της θέασης της

Νίκος Βεσκούκης