«Κυρία μπορώ να το καταφέρω;»

Δασκάλα λοιπόν κι εγώ, εκπαιδευτικός, φιλόλογος με όσα μπορεί να συνεπάγεται αυτό. Κι αν με ρωτήσεις από μικρή όταν με ρώταγε η δικιά μου κυρία, τι θα κάνω όταν μεγαλώσω, απαντούσα θέλω να ασχολούμαι με παιδάκια. Τότε μια απλή κουβέντα που ίσως έκανε πολλούς να χαμογελούν ακούγοντας το από ένα κοριτσάκι. Μα σήμερα μπορώ να σου πω πως αυτή ήταν η πιο συνειδητοποιημένη επιλογή μου.

Να με τώρα λοιπόν ανάμεσα σε πλάσματα που τα αγαπώ σε κάθε πτυχή τους. Με το κάθε ένα μέσα από τις ώρες διδασκαλίας που περνάω μαζί τους, να μου προσφέρει τα μεγαλύτερα μαθήματα ζωής για μένα. Έχουν τόσα πολλά να μου δώσουν και χωρίς να το καταλαβαίνουν να με κάνουν  καλύτερο άνθρωπο. Μα το πιο μαγικό είναι πως αυτά δεν γνωρίζουν πόσο ευεργετική είναι η επίδραση τους πάνω μου. Τόσο άδολα και καθάρια χωρίς δεύτερες σκέψεις να φορτώνουν το κεφαλάκι τους.

Ζω για αυτά και σε κάθε στιγμή της καθημερινότητας κάτι δικό τους έρχεται στο μυαλό μου. Ακούω τις ψυχές τους, αφουγκράζομαι τις σκέψεις τους και με κάποιο περίεργο τρόπο αντιλαμβάνονται κι αυτά εμένα. Κάτι το οποίο δεν θα πάψει πότε να με εντυπωσιάζει. Νιώθουν, αντιλαμβάνονται, αισθάνονται με κάθε πτυχή της ψυχής τους. Παρακολουθούν, απαντούν, ρωτούν και αυτό το τελευταίο μπορεί να γίνει το πιο καθηλωτικό για μένα που κάθομαι απέναντι τους.

Κι είναι άπειρες οι ερωτήσεις τους με την κάθε μια να σε εντυπωσιάζει και να σε κάνει να τα παρακολουθείς βουβός για κάποια στιγμή πριν απαντήσεις.  Μα δεν είναι αυτές οι απορίες των μαθημάτων που σε αφήνουν ξαφνιασμένο, αλλά εκείνες που βγαίνουν από την καρδούλα τους. Αυτές που σε οδηγούν να τα αγκαλιάσεις και να χαϊδέψεις το κεφαλάκι τους. Είναι εκείνο το «Κυρία θα τα καταφέρω;», που θα σε κάνει να βουρκώσεις. Και να του πεις «Όλα θα τα καταφέρεις αγάπη μου και εγώ είτε από μακριά είτε από κοντά θα σου κρατώ το χέρι και θα σε ωθώ με όλες τις δυνάμεις μου».  

Χριστίνα Ρογκάκου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *