Ο αναμάρτητος, πρώτος το λίθο βαλέτω.. ποιος δεν έχει απιστήσει σε αυτή τη ζωή;

Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας. Ποιος είναι αυτός που δεν λαχτάρησε να πιεί; Αυτή τη γλύκα της κλεμμένης ευτυχίας λίγο πολύ όλοι την έχουμε γευτεί.

Ωραίο τραγούδι ε; Και ο στίχος συγκεντρώνει όλα τα ανομολόγητα και τα εξομολογημένα μας σε στιγμές ειλικρίνειας. Αρχικά όμως όταν μιλήσεις για την λέξη απιστία κατά το μέσο όρο του πληθυσμού, θα έχεις να λάβεις αποτροπιασμό και κριτική το λιγότερο σοκαρισμένη. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι έχουμε υπάρξει κάποια στιγμή στην ζωή μας ως απομιμήσεις εκείνου το κατά τα άλλα χαριτωμένου ζώου, του ταράνδου ντε. Έχουμε πονέσει, έχουμε δακρύσει, έχουμε αναρωτηθεί το γιατί να συμβεί σε εμάς αυτό και ίσως όταν υπήρξαμε θύματα του παραστρατήματος του συντρόφου μας να δώσαμε έναν όρκο. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι εγώ θα απατούσα ποτέ τον σύντροφο μου και δεν θα το κάνω ποτέ στο μέλλον.

Επέτρεψε μου εμένα να σου πω μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες. Γιατί ότι και να έκανε το εκάστοτε έτερον σου ήμισυ, κάτι θα του έλειπε του ανθρώπου. Ίσως δεν του έδειξες το ενδιαφέρον που ήθελε, μα από την άλλη αν εκείνος το είχε το χούι από την φύση του δεν μπορεί να μην το κατάλαβες ποτέ. Αυτά φωνάζουν, εμείς εθελοτυφλούμε.

Όμως για να μην κατακρίνουμε μόνο αυτόν που φανερώθηκε το αμάρτημα του και πετροβολήθηκε. Οι περισσότεροι κρυφά ή φανερά στο άκουσμα της λέξης μοιχεία, δεν μπορεί να μου φαίνεται μόνο έμενα αλλά ένα πονηρό, νοσταλγικό χαμόγελο το ρίξαμε. Κάποια ιστορία είτε από το παρελθόν είτε από το παρόν μας ήρθε στο μυαλό. Κρυφά φιλιά, χάδια, έρωτας άνευ ορίων εμφανίστηκαν σαν ταινία στα μάτια μας μπροστά.

Γιατί αγάπη μου άνθρωποι είμαστε, ζωντανοί οργανισμοί. Τα πάθη υπάρχουν στην ζωή μας και κάποια στιγμή όλοι αποζητάμε να τα ζήσουμε. Όταν η αδρεναλίνη βαράει κόκκινο, η ψυχή και το κορμί καίγονται και αναγεννιούνται.

Μα από την άλλη κι αν δεχτούμε πως κάποιος δεν έχει κάποια απιστία στο βιογραφικό του. Είπαμε δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι. Υπάρχει κάποιος που να μην έχει σκεφτεί την εφαρμογή του ατοπήματος; Δεν βρέθηκε ποτέ ο πειρασμός που θα μπορέσει να μας οδηγήσει στην αμαρτία; Βρέθηκε, είδες. Και μην μου πεις δεν είναι το ίδιο η φαντασίωση με την πράξη, γιατί θα σου πω πως η πρώτη μπορεί να είναι μεγαλύτερο παρανάλωμα.     

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *