Διαμονή κατοίκων
Επόμενη στάση Καλαβρέντζου. Μέσα στο αστικό λεωφορείο όπως το αποκαλούν στο νησί, άκουγες αυτή την αυτόματη ενημέρωση προς τους επιβάτες. Και ίσως αν την πρώτη φορά δεν γύρναγες το κεφάλι στο πλάι για να κοιτάξεις το ερειπωμένο αρχοντικό, την δεύτερη το έστρεφες.
Τότε λοιπόν σίγουρα θα είχες ακούσει το μύθο- ιστορία για αυτό. Κάτι που δεν θα το μάθαινες ποτέ, γιατί οι ιδιοκτήτες και πρωταγωνιστές είχαν χαθεί εδώ και πολλά χρόνια. Το οποίο φαντάζει φυσιολογικό, αφού η επιγραφή στην είσοδο γράφει «Έτος 1900». Έτσι έρχονταν οι πληροφορίες.
Το σπίτι το έφτιαξε ο Κόμης με όλες τις ανέσεις εκείνης της εποχής για να ζήσει εκεί με την γυναίκα του. Μα δεν πρόλαβαν να το χαρούν, γιατί άρχισαν σύντομα οι καβγάδες και σε μια ύστατη στιγμή αυτός την σκότωσε. Χωρίς όμως να μπορεί να διαχειριστεί τον επικείμενο διασυρμό την έκλεισε σε ένα μπαούλο στη σοφίτα, εγκαταλείποντας το σπίτι. Ενώ διέφυγε στο εξωτερικό. Μα έπειτα από χρόνια δυο εξερευνητές ψάχνοντας την ερειπωμένη βίλλα, έφτασαν να ανακαλύπτουν το μυστικό που έκρυβε. Κάτι που τα λογικά τους δεν το άντεξαν.
Ίσως ακούγεται παραμύθι όλο αυτό και στο πρωτάκουσμα του πολλοί θα χαμογελάσουν. Αλλά άραγε πόσοι από αυτούς θα μπορούσαν είτε να μπουν μέσα εξερευνώντας. Είτε να μείνουν ατάραχοι στην εικόνα των παραθυρόφυλλων της σοφίτας που την μια είναι ανοιχτά και την άλλη κλειστά.
Χριστίνα Ρογκάκου
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
