Δεν σε χρειάζομαι.
Μπορώ να συνεχίσω μόνη μου. Άλλωστε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μόνη μου ήμουν. Και εάν για λίγο έγινες ο άνθρωπος μου, γίνε τώρα σκοτάδι και φύγε μακριά. Τώρα πιά είναι αργά για να ξυπνάω μέσα στους δικούς σου εφιάλτες. Έχω αποκτήσει τους δικούς μου.
Δεν σε χρειάζομαι.
Γιατί τώρα πια δεν σε νοιάζομαι. Δεν τρέμω μήπως χαθείς, δεν τρελαίνομαι στην σκέψη πως δεν θα είσαι εδώ. Φύγε. Δεν θα σε φωνάξω πίσω. Έτσι και αλλιώς πάντα έφευγες. Ακόμα και όταν με έκοβε στα δυο ο πόνος, εσύ ήσουν μακριά.
Τώρα πια, εγώ και εκείνος έχουμε μάθει να συνυπάρχουμε. Μπορώ να σου πω ό,τι μερικές μερικές φορές μου λείπει κιόλας.
Δεν με χρειάζεσαι όμως ούτε και εσύ.
Έμαθες να κολυμπάς στα βαθιά νερά, κατάφερες να μην πνίγεσαι.
Έμαθες όμως να πνίγεις.
Έμαθες να σώζεσαι.
Άραγε..
Να σώζεις..
Προσπάθησες ποτέ να αισθανθείς πως είναι;
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
