Θυμάσαι τότε που ήμασταν παιδιά
Μπήκα λοιπόν και εγώ στην χρονομηχανή του τι κάναμε τότε παλιά που ήμασταν παιδιά. Τι βλέπαμε, τι ζούσαμε, τι μας διασκέδαζε, τι αγαπούσαμε. Το έναυσμα για να σου θυμίσω μα και για να ξανά αναβιώσω κι εγώ όμορφες αναμνήσεις, ήταν ένα πιτσιρίκι.
«Τότε παλιά τι κάνατε που ήσασταν παιδιά;»
Θυμάσαι τον Λυκούργο με τη Καρολίνα, για το Disney Club σου λέω ντε! Σαββάτο και Κυριακή από τις εφτά το πρωί στο πόδι, να μην χάσουμε λεπτό από την εκπομπή. Και κάπου εκεί, σου έρχεται στο μυαλό «Και παιδάκια για να μας στείλετε τα γράμματα και τις ζωγραφιές σας Αργαίου 3 Ν. Σμύρνη».
Θυμάσαι τον bolek lolek, τον Fred από τους Flinstones να κινεί το αμάξι του με τα πόδια του. Αμ ο Αστυνόμος Σαίνης «Εμπρός μαγικό μου χέρι».
Θυμάσαι μετά τις βιντεοκασέτες που υπήρχαν σωρό σε κάθε σπίτι. Κι αν δεν υπήρχαν, έκανε την δουλεία του το video club. Άσε που και η τηλεόραση μας έκανε κολπάκια, αλλά συνήθως με ένα χτύπημα έφτιαχνε.
Θυμάσαι που ακούγαμε και μουσική και τότε με τις κασέτες, μας φαίνονταν παλιά τα πικάπ, όσα είχαν επιβιώσει στον χρόνο. Τα παιδιά από την Πάτρα, ο Καλλίρης, ο Ρουβάς στα πρώτα του και Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι με τον Δάκη. Μα και οι πρώτοι εφηβικοί έρωτες είχαν την μουσική τους, Πυξ Λαξ στο τέρμα.
Θυμάσαι επίσης σε ποιους βωμούς θυσιάζαμε τις δραχμούλες από το χαρτζιλίκι. Χαρτιά αλληλογραφίας που μύριζαν όμορφα, Σούπερ Κατερίνα, Archie. Α «Και πάμε το απόγευμα στα ηλεκτρονικά;»
Θυμάσαι και έχουμε κι άλλα πούμε, μα μέχρι την επόμενη φορά..
«Το νου σου κύριε οδηγέ..»
"Καταγόμενη από την Μάνη θεωρητικά θα έπρεπε να έχω ένα δυναμικό χαρακτήρα, κάτι όμως που πάντα έρχεται σε σύγκρουση με τα χαρακτηριστικά του ζωδίου μου “Καρκίνου”. Αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα!! Με μια ροπή προς τα ρίσκα και φανατική ακόλουθος της τάσης για την απόκτηση του άπιαστου. Πάντα λάτρευα το να γράφω μιας και με αυτόν τον τρόπο μπορούσα να εκφράσω πάντα τις σκέψεις μου πολύ καλύτερα από το να χρησιμοποιώ τα λόγια! Ερωτευμένη με την ζωή και ανοιχτή στο ότι μπορεί αυτή να μου δώσει."
