Άντρας είναι εκείνος που σώζει, όχι εκείνος που σώζεται
Άντρας είναι εκείνος που σώζει.
Όχι εκείνος που σώζεται.
Άντρας είναι εκείνος που θυσιάζεται.
Όχι εκείνος που θυσιάζει.
Είναι ο κόσμος ο άντρας..
Είναι ουρανός, είναι θεμέλια είναι φάρος, είναι πατρίδα.
Ωραίος άντρας δεν λέγεται εκείνος που είναι όμορφος, αλλά εκείνος που κάνει μία γυναίκα να αισθάνεται μοναδική.
Ο άντρας δεν κρίνεται από το ύψος του, αλλά από το περίσσευμα της ψυχής του.
Δεν είναι ωραίος εάν είναι μελαχρινός ή ξανθός, έχει μούσι ή αραιό μαλλί, αλλά όταν είναι ειλικρινής και τίμιος.
Όταν έχει καρδιά, έχει ψυχή και καθαρά χέρια.
Άντρας δεν είναι εκείνος που έχει ωραία χαρακτηριστικά εξωτερικά.
Είναι εκείνος που έχει εσωτερικό κόσμο σαν της θάλασσας τον βυθό, καθαρό μυαλό ,σεβασμό και αυτοπεποίθησή.
Άντρας είναι εκείνος που από καλός γιός θα γίνει ένας καλός σύντροφος.
Θα μάθει να είναι παλληκάρι,να σέβεται ,να πολεμάει με τα μάτια πάνω στον αντίπαλο και όχι πίσω από την πλάτη του.
Εκείνος που θα μάθει να κοιτάει στα ίσα τον φόβο του και όχι να τον κουκουλώνει.
Άντρας δεν λέγεσαι επειδή περνιέσαι για μάγκας αλλά επειδή φέρεσαι σαν αρσενικός.
Ούτε επειδή έχεις ωραίο γραμμωμένο σώμα αλλά επειδή έχεις καρδιά λιονταριού.
Άντρας δεν σημαίνει να είσαι ατρόμητος αλλά να κρατάς καλά φυλαγμένα μέσα σου τους φοβους και τα μυστικά σου .
Να μην τα μεταφέρεις στους άλλους.
Να δίνεις τις μάχες σου σιωπηλά.
Να μην κραυγάζεις αυτοπεποίθηση αλλά σιγουριά.
Άντρας είναι εκείνος που θα κλάψει στην αγκαλιά μιας γυναίκας ένα βράδυ και θα την αφήσει να κλαίει πάνω του όλα τα υπόλοιπα βράδια της ζωής του.
Άντρας είναι ο δικός σου.
Εκείνος που σου λέει οτι είναι δικός σου, χωρίς να ντρέπεται.
Γιατί όσο δυνατός και να είναι ένας άντρας, δεν υπάρχει μεγαλύτερη αρετή για εκείνον από την αγάπη και την αφοσίωση του σε μια γυναίκα.
ΑΝΤΡΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΙ ΟΧΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΠΟΥ ΣΩΖΕΤΑΙ
Μπέττυ Κούτσιου
Ονομάζομαι Μπέττυ Κούτσιου Έχω την ευλογία να γράφω..
Γράφω γιατί είναι η ανάγκη μου μαζί με τις ανάσες που παίρνω.
Δεν τις μετράω σε οξυγόνο αλλά σε λέξεις.
Γράφω γιατί αλλιώς δεν θα είχα πού να ακουμπήσω.Θα αιωρούμουν στο κενό.Τώρα ακουμπάω στα χαρτιά και τα μολύβια μου.
Ακουμπάω στις λέξεις μου που αγαπάω και με αγαπούνε και αυτές.
Ξεκουράζομαι, ηρεμώ, γαληνεύω.
Η γραφή είναι σιωπή. Είναι λύτρωση. Με σώζει και εγώ την ευγνωμονώ.
Εύχομαι σε όλο τον κόσμο που με διαβάζει να βρει την αγάπη και να γιατρευτεί από εκείνη.
