Έμαθα, πως ένα δυνατό άγγιγμα,
γεννά συναισθήματα, πρωτόγνωρα, που πρέπει
ν’ αποκωδικοποιήσεις σε λέξεις, απαγορευμένες.
Πως ένα κορμί, όταν βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού,
έτοιμο να βουτήξει στο κενό του,
απογοητεύμενο από τη θέα του,
μπορεί ν’ ακούσει ξανά τη μελωδία των πουλιών.
Μη χαρίζεις την ψυχή σου
σε κάποιον που φροντίζει, συνεχώς,
να χάνει τ’ αντικλείδια που του δίνεις.
Οσα αντικλείδια και να δώσεις,
την πόρτα της ψυχής σου θα ανοίγει
ένα και μόνο κλειδί.
εκείνου που κατάφερε να την ξεκλειδώσει.
Να μπει μέσα, αθόρυβα,
χωρίς να απαιτήσει τη διαμονή του.
Έμαθα να κρατάω μυστικά απ’ την ψυχή μου,
για να την προφυλάσσω απ’ τις δυσάρεστες εκπλήξεις που φέρνει ο χρόνος.
Μα εκείνη τα γνώριζε καλύτερα
πριν από ‘μένα.
Έμαθα πως το κρυφτό, δεν είναι ένα παιχνίδι στρατηγικής,
αλλά μια μικρή θεατρική παράσταση,
σε κάποιο μικρό θεατράκι
που μόλις ξεκίνησε να λειτουργεί,
με πρωταγωνιστή το φόβο να συνοδεύεται σπ’ την τόλμη.
Μια λέξη δεν είναι ποτέ αρκετή,
όταν δεν τη συναντάς ανάμεσα σε άλλες λέξεις.
Γιατί ποτέ μια λέξη δε θ’ αποτελέσει
ολοκληρωμένη πρόταση,
με τη δευτερεύουσα να εισβάλει μες στην κύρια και να της προσφέρει διάρκεια.
Μια φράση δυνατή,
θα πρέπει να αποτελείται από
δυνατές λέξεις,
ώστε να καταφέρει ν’ αγγίζει τ’ αυτιά του ακροατή της.
Μια φράση δυνατή θα πρέπει να αποτελείται από δυνατές λέξεις…
Μα αν αυτές οι λέξεις ακουστούνε δυνατά πριν απ’ την ολοκλήρωση της,
τότε η φράση καταφέρνει να αγγίξει την ψυχή του.
Ελινα Δερμιτζογλου
