Πες μου ποια μάσκα φοράς;

Πες μου, ποιος είσαι σήμερα; Πως πρέπει να σου συμπεριφερθώ;

Ποια μάσκα σου θα φορέσεις σήμερα;

Σήμερα, θα βρεις το θάρρος να είσαι ο εαυτός σου; Βασικά, θυμάσαι ποιος είσαι; Ποιος ήσουν πριν οι άλλοι να σου πουν ποιος πρέπει να είσαι;

Ποιος είσαι; Από τότε που έβαλες τη μάσκα σου, δεν μπορώ να σε αναγνωρίσω!

Σ’ εμένα πες την αλήθεια. Τι σε τρομάζει τόσο στην ιδέα να είσαι ο εαυτός σου;

Φοβάσαι πως είσαι οι σκέψεις σου, φοβάσαι πως ο κόσμος θα σχολιάσει, φοβάσαι πως θα γίνεις ένα με το σύνολο, φοβάσαι να αφομοιωθείς, αλλά τρέμεις και στην ιδέα πως θα μείνεις μόνος σου.
Φοβάσαι.

Φοβάσαι πως θα βγάλεις τη μάσκα, και θα φανεί το σπασμένο πρόσωπό σου γιατί έχεις μισήσει τις πληγές σου. Και ο κόσμος θα σχολιάσει. Φοβάσαι πως δε θα σε αναγνωρίσεις όταν πέσουν οι μάσκες. Θα έχεις αλλοιωθεί από το χρόνο, από τη σκόνη που μαζεύεις στην ψυχή σου και από τα δάκρυα που δεν έκλαψες ποτέ.

Έλα, σε εμένα πες την αλήθεια, ποιος σου το έκανε αυτό;

Ποιος σου έμαθε να κρύβεις τις πληγές σου; Ποιος σε έκανε να μισείς τον εαυτό σου; Ποιος έκλεψε το γαλαξία από τα μάτια σου; Ποιος σου φόρεσε τη μάσκα;

Πες μου, ποιος είσαι στα αλήθεια; Τι θα έλεγες πριν το «καλά» σου γίνει συνήθεια;
Πες μου, γιατί κλαις καθώς γράφεις αυτό το κείμενο;
Πες μου, ποια μάσκα φοράς;

Αγγελική Τζολοπούλου

Γράψτε ένα σχόλιο

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *