Εγώ το -πρεζόνι- όπως με αποκαλείς, έχω δύο λόγια να σου πω..

Με λένε.. Μπα! Δε νομίζω να έχει σημασία για σένα το όνομά μου,έτσι κι’ αλλιως καθώς θα διαβάζεις τις γραμμές αυτές με έχεις ήδη βαφτίσει. Με λένε πρεζόνι λοιπόν. Για σένα και για τόσους άλλους αυτό είναι το όνομά μου.Αν γουστάρεις όμως διάβασε και λίγο παρακάτω. Να είσαι σίγουρη ότι δεν θα διαβάσεις κάτι που δεν ξέρεις και που δεν έχεις ακούσει. Εμένα όμως δεν με έχεις “διαβάσει”. Πάμε;

Ούτε αιτιολογώ,ούτε δικαιολογώ και πολύ περισσότερο δεν απολογουμαι. Το πρόβλημα μας αυτό δεν ήταν άλλωστε πάντα; Να δικαιολογούμε τα λάθη μας,να χρυσώνουμε το χάπι και πάνω από όλα να σηκώνουμε το δάχτυλο στον απέναντι μας και να λέμε “Να,αυτός φταίει” Ποτέ μα ποτέ εμείς. Στερεότυπες απόψεις πως τα παιδιά χωρισμένων γονιών βγαίνουν με αναρχικό χαρακτήρα.Χωρίς σεβασμό. Επιρρεπή στα άσχημα. Λάθος. Είσαι λάθος. Στα ‘φτιαξιματα’ μου θυμάμαι να έχω παρέα παιδιά από τις καθώς πρέπει όπως τις λες οικογένειες.

Τα πρεζόνια λες δεν έχουν σπουδή. Δεν ξέρουν από μόρφωση. Λάθος. Είσαι λάθος. Υπήρξα από τους πρώτους που σπούδασα στο εξωτερικό και ολοκλήρωσα τις σπουδές μου και με πτυχία γύρισα.Τα πρεζόνια λες είναι άτομα περιθώριακα. Πόσο λάθος είσαι.Έλα να σου δείξω κάτι άλμπουμ (βλέπεις τώρα που σου μιλάω αισίως έφτασα στα 60 χρονια μου και σκοπεύω να φύγω πλήρης ημερών) με φωτογραφίες που στην τότε αποτύπωση έβλεπες πολύ καθαρά, χωρίς τα σημερινά φίλτρα σας άτομα κύρους. Άτομα γνωστά στο ευρύ κοινό. Ναι υπήρξα και με τέτοιες παρέες.Βλέπεις κάτι μεμπτό μέχρι τώρα; Βλέπεις κάτι που λείπει; Μια οικογένεια δεμένη-αγαπημένη. Στήριξε τον γιο της στις σπουδές.Έδωσε τα εφόδια. Ήταν εκεί. Φαινομενικά αν διάβαζες μόνο τις τελευταίες προτάσεις, ούτε θα καταλαβαίνες ποιος σου μιλάει έτσι δεν είναι;

Άκουσε με λίγο και κατάλαβε το εξής. Ούτε γεννιέσαι με εξάρτηση, ούτε το περιβάλλον φταίει, ούτε τα σχολεία, ούτε οι παρέες. Κάθε είδους εξάρτηση, εσύ την αφήνεις να διεισδύσει μέσα σου και να κυριαρχήσει. Θεωρείς μόνο το ναρκωτικό εξάρτηση; Εσύ που τρως υπερβολικά;,Δεν εξαρτάσαι; Και έχεις τις ίδιες πιθανότητες με εμένα να πεθάνεις από καρδιακή ανακοπή.Εσύ που καπνίζεις σαν τζιμινιερα; Εσύ δεν παίζεις την ζωή σου κορώνα-γράμματα; Δεν είναι οι πράξεις λοιπόν που έχεις το πρόβλημα.

Είναι το όνομα και η ταμπέλα που διακαώς επιθυμείς να δώσεις. Σε εμένα, στον διπλανό μου,στον απέναντι σου.Εγώ αν έμαθα στα χρόνια εκείνα και ήταν πολλά τα γαμημένα 22 στον αριθμό, είναι πώς εγω υπήρξα ευθυνοφοβος,εγώ υπήρξα δειλός να αντιμετωπιζω κάποια προβλήματα. Όπως και εσύ άλλωστε.Όταν εσύ κάνεις ένα πακέτο τσιγάρα, εγώ έκανα άλλο.Και μια διαφορά.

Εγώ δεν σε έδειξα με το δάχτυλο όπως εσύ. Τους λες άρρωστους. Η εμμονή δεν είναι αρρώστια ξέρεις. Τους λες αδύναμους. Έλα στο κέντρο απεξάρτησης μια βόλτα, μίλησε με εκείνους που βρίσκονται στο στάδιo αποτοξίνωσης,ή σε όποιον τα έχει καταφέρει να σου πουν αν είναι αδύναμοι, άρρωστοι,μιάσματα. Να σου εγώ;

Ναι εγώ το πρεζόνι.Όσο εσύ θα υπάρχεις για να κατακρίνεις τόσο θα υπάρχει και μια βελόνα στη φλέβα ενός άλλου. Όσο εσύ θα γυρίζεις την πλάτη σου σε εκείνους που με τόλμη σου μιλάνε για το πρόβλημα τους,τόσο κάποιος θα κρυφτεί σε μια γωνία να βαρέσει ‘ελπίδα’ ή το τέλος του. Με κατηγόρήσες, σε καταδικάζω. Δεν είμαι κατώτερος σου.Είμαστε ίδιοι. Ντρέπεσαι για μένα. Ντρέπομαι για σένα και το σινάφι σου.Με θεωρείς σκουπίδι. Σε θεωρώ απόβρασμα για τον ηλίθιο τρόπο που έχεις να κρίνεις λάθος.

Είδες λοιπόν πως και εγώ έχω γνώμη; Και το δικαίωμα να την πω και να την τεκμηριώσω κιόλας.Είμαι πρεζόνι που συνειδητά επέλεξα να αφεθώ,να βουλιάξω,να μείνω στον πάτο. Είμαι καθαρός που συνειδητά επέλεξα να καθαρίσω,να κολυμπήσω για να βρω επιφάνεια και κάθε μέρα συνεχίζω να κολυμπάω για την ζωή και την καθημερινότητα μου.Όμως για όλα , όσα βίωσα,έζησα, έχασα, σκότωσα, έθαψα,τα έκανα εγώ και μόνο εγώ. Κανένας δεν με έσπρωξε, κανένας δεν μου έβαλε πιστόλι στον κρόταφο.

Για αυτό και εγώ σου απαγορεύω να με δείχνεις με το δάχτυλο και να με κατηγοροποιείς. Όπως έχεις συνηθίσει να κάνεις..

Με σεβασμό το πρεζόνι.

(Να ενημερώσω θα ήθελα, πως δημοσιογράφος δεν είμαι.Είμαι όμως εκείνη που ανέκαθεν ήθελα να ακούω όλες τις απόψεις. Και ιδίως αυτές που είναι κόντρα το δική μου σκέψη. Τα λόγια αυτά είναι σταλμένα σε εμένα,θέλοντας κάποια στιγμή να μπορέσω να έχω μια άποψη εκ των έσω.Ευχαριστώ θερμά τον κύριο που δέχτηκε να μου δώσει έστω ενα δείγμα της ζωής του.Να είστε σίγουροι πως αυτό είναι ένα τίποτα, μπροστά στα όλα που διάβασα. Θεώρησα πρέπον να μην προσθέσω άλλα όμως και έτσι παρενέβη και ‘έκοψα’ αλλά δεν έσβησα,γιατί σίγουρα θα τα διαβάσω πολλές φορές ακόμα.)

Ιωάννα Νικολαντωνάκη